همیشه رمزهای عبور را فراموش می‌کنیم گاهی بخاطر تکثر و تعدد رمزهاست و گاهی بخاطر استفاده نکردن طولانی مدت از آن‌ها.
برای از بین بردن این فراموشی راهکارهایی هم عرضه شده. گاهی با تجمیع رمزها در یک جا و گاهی با اقداماتی که از شما رمزی طلب نشود.
با این وصف تنها رمزی که از خاطر نمی‌رود رمز مهساست. رمز مهسا، رمز مرگ مهساهای دیگر نیست، رمز آزادی و آبادی است. رمز زندگی است و زن، رمز مرد است و میهن...
و من...
برای این وطن...
فقط قدمی برداشتم بسیار ناچیز؛ تا با این موج همراه شوم حتی اگر ناگزیز در جایی مرداب شویم؛ ولی آوای خروشانی‌اش، سبز شدن باورهای اتحاد و فهم ما از درد مشترک و جوانه زدن نهال‌های اندیشه‌‌ی آزادی در پیرامون آن و بارور شدن دل از عشق و امید، دیگر از یادها نخواهد رفت.
×××
هنر اعتراض من نوشتن بود و هست و خواهد بود، به سبک ادبی و به‌دور از اغماض و سیاه‌نمایی یا بزرگنمایی و فقط بر پایه‌ی واقعیت؛، و به میزان کلام هنری و به اندازه‌ی فهمم از دردها و زخم‌ها و نامرادی‌ها. هنر منطبق با رمز!
هنر، با پنبه سر بریدن است! ولی کافی نیست ازاین‌رو در کنارش همراه با برخی کارهای عملی این موج را همراهی کردم.
با این حال مطالبی که در لینکدین به ظن برخی خوش نیامده ریپورت شد. از این‌رو، دسته‌بندی جدیدی بنام #مهسا_امینی در سایتم هست که تمام نوشته‌های اخیرم را در این باب در آن گذاشتم اگر مطلبی از دست دادید و دوست می‌دارید که بخوانید از لینک زیر ببینید...
https://lnkd.in/e3gSTZNb
×××
فقط با رمزی که فراموش نشود، عبور، ممکن است!
