فوتبال بدون تماشاگر؛ اعتراضات پر از تماشاگر!
×××
دوستانی که پست‌های معمول و بی‌تفاوت به اعتراضات را می‌گذاريد، ببخشید معذورم از واکنش به مطالب‌تان. وقتی رنج مردم را می‌بینم دلم سمت هیچ مطلبی نمی‌رود جز فریاد مردم. در این مدت ۴۰ روزه هرچه نوشتم مستقیم و غیرمستقیم برای غم مردمم بوده؛ البته حتی پیش از این هم.
نمی‌شود عده‌ای بی‌گناه کشته شوند و من انگار نه انگار که اتفاقی افتاده. نه نمی‌شود.
هیچ چیزی عادی نشده، برای عادی بودن، رفتار غیرعادی نکنید!
شاعر و نویسنده و دانشجو و استاد و متخصص و دانش‌آموز در حبس‌اند، به چه جرمی!؟ به جرم این‌که فقط راز [#مهسا_امینی] را فریاد زد؟ جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد!؟
×××
گاهی دوست دارم اسامی کسانی که می‌شناسم و خاموشند و یا خود را به کوچه‌ی علی‌چپ زدند را اینجا تگ کنم و بپرسم چرا ساکتی؟ یا چرا به روزمرگی‌های قبلی‌ات ادامه می‌دهی؟ ولی باز می‌گویم خودش اگر بخواهد دست از تماشاگری برمی‌دارد اگر نخواهد هر تلاشی بيهوده است... همدردی، زورکی نیست. انسانیت، تحمیلی نیست. ولی شاید ندانی که کوچکترین قدم هم قدمی مهم است.
وقتی کوری فقط زنده‌ای، وقتی بمیری برای همیشه کوری.
من عزادارم؛
حداقل در اینجا یک عزاداری دیجیتالی و یک سوگواری مجازی بر نگاهم سایه انداخته. فضای اینجا مجازی است ولی داغ دل، واقعی است!
www.Soroushane.ir
