وقتی کسی را بپرستی، سعی می‌کنی دروغ‌هایش را باور کنی؛ روی خطاهایش سرپوش می‌گذاری، از عملکرد بدش چشم‌پوشی می‌کنی؛ برای هر اشتباهش توجیهی می‌آوری و از سخنان ناروایش دفاع می‌کنی؛ چون نمی‌خواهی بپذیری که اشتباه کردی. نمی‌خواهی باور کنی او همانی نیست که انتخابش کرده بودی. نمی‌خواهی بپذیری که او لایق پرستیدن نیست. او بینا به خطاهایش ادامه می‌دهد و تو کورکورانه از آن تبعیت می‌کنی!
مشکل از او نیست، مشکل از باور نادرست توست.
هيچکس کامل نیست. از آدم‌ها بت نساز که یک آدم در برابر بت، بهتر از این هم نمی‌شود!
به خود آ.
www.Soroushane.ir
