اصل هفتم از ITIL نسخه ۴، تاکید فراوانی بر بهینه‌سازی و خودکارسازی کرده، به‌‌عبارتی فرایندها باید به شکلی پیاده‌سازی شده باشند که بعد از استقرار، کمترین مداخله‌ی انسانی را به همراه داشته باشد مگر در جایی که مداخله‌ی او منجر به خلق ارزش شود. این یعنی سرویس، باید آنقدر خوب پیاده‌سازی شده باشد و آنقدر از نگاه مشتری و یا کاربر به مسائل نگریسته شده باشد که از این به بعد، ربات‌ها و انجین‌ها دنباله‌رو کار باشند.
هوش مصنوعی AI، ابزارهای هوش تجاری BI و.. در بسیاری از تجهیزات و فناوری‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری امروزه به وفور در دسترس است اما همچنان شاهد حضور پر رنگ نیروهایی هستیم که تمایلی به این فناوری‌ها ندارند. از این‌رو مداخلات انسانی بطور چشمگیری همچنان هست بی‌آنکه ارزشی خلق کنند.
×××
خودکارسازی به معنی اتوماسیون اداری نیست! این‌که فقط چند فرم و فرایند کاغذی را مبدل به فرم‌های دیجیتالی کنیم کار شاقی نکردیم! زیرا همه‌ی آن آدم‌هایی که تا دیروز کاغذ دست می‌گرفتند حضور دارند فقط بجای کاغذ، فرم نرم‌افزاری در دست دارند! و این یعنی BAU کسب‌وکار به شکل مرسوم!
با شناسایی رویه‌های پرتکرار و مواردی که سیستم می‌تواند بجای انسان عملکرد بهتری داشته باشد می‌توان برایشان راهکارهای بهبود و خودکارسازی را طراحی و اجرا کرد تا نه تنها شکل ظاهری کار بلکه شکل باطنی نیز تغییر کند با این هدف که سرویس بهتر، سریع‌تر و البته با کمترین نرخ مداخله‌ی انسانی ارایه نمود.
ربات تکنسین در ابزارهای پیاده‌سازی ITIL، توزیع پالیسی در ابزارهای اکتیودایرکتوری و Spanning Tree در پیکربندی و مسیریابی روتر و سوییچ نمونه‌ای از این روش‌های خودکارسازی است.
www.Soroushane.ir
2
