فاصلهی بین نورآباد ممسنی و شیراز مملو از روستاهایی است پر از بناهای تاریخی. داخل یکی از این روستاها، نقش برجستهی دوران هخامنشی بر روی سنگی خودنمایی میکرد بدون هیچ حفاظی. مردم از چشمهای که کنارش بود لباس میشستند. کمی آنطرفتر آتشکده و آنسوتر شهر باستانی بیشاپور،
به سمت غرب هم اثر فاخر تختسلیمان، غار کرفتو سقز و بسیاری دیگر که هم، چنان به حال خود رها شده که دل آدم به درد میآید.
تاریخ، گذشته نیست، هویت است و این نظام خیلی خوب تیشه به ریشهی تاریخ میزند.
هیچ سرمایهگذار خصوصی هم ندیدم دست به بازسازی این بناهای فاخر بزند.
پیشنهاد میکنم کسانی که در تولید بازیهای رایانهای دستی بر آتش دارند این آثار را حداقل بطور مجازی بازسازی کنند تا بیش از این از بین نرفته. مطمئناً خواهان خواهد داشت و بینصیب از آوردهی مالی آن نخواهند شد.
در خارج برخی بناهای کشور به تور مجازی افتادهاند خوب میشد اگر این اتفاق برای تمام آثار رخ میداد. این را برای همهی آثار تعمیم دهید نتیجهی مطلوبی حاصل میشود. اگرچه حفظ اثر واقعی ارزشمندتر است اما اثر مجازی یادآور شکوهی است که میتواند در اذهان باقی بماند؛ بخصوص زمانیکه داعشمسلکهایی کمر به تخریب چنین آثاری بستهاند.
وقتی مادر نیست باید با زنبابا سر کرد!
www.Soroushane.ir