هادی احمدی (سروش):

از روزی که رقص نور پا به حیات گذاشت زمان چندانی نمی‌گذرد. نوری که بر اساس صدا در حال رقص است و با فراز و فرود موسیقی، واکنش نشان می‌دهد. این چراغ‌های حساس خیلی زود در فناوری صوتی جا گرفتند.
ترکیب صدا با تصویر برای تجسم و درک بهتر آن از روزگاری که روی دستگاه‌های ضبط قرار داده شد تا روزی که روی مدیاپلیرها و نرم‌افزارها وارد شد همیشه مرا مجذوب خود می‌کرد.
×××
بصری‌سازی صدا، یا تصویرسازی صوتی یا Audio Visualization حس زیبایی به مخاطب منتقل می‌کند آنچنان که بالاپایین شدن بَم و زیر صدا یا موزیک در نمودارها و افکت‌های رنگارنگ و رقصان، چشم هر بیننده‌ای را مجذوب و مسحور خود می‌کند.
اولین بار این اتفاق در دستگاه‌های الکترونیکی آتاری موزیک قرار گرفت. رفته‌رفته در نرم‌افزارهای پخش‌کننده موسیقی وارد شد و اکنون با دنیای واقعیت مجازی یا VR آمیخته شد.
تصویرسازی صدا یعنی ترکیب صدا با تصویری که لحن آن صدا را برساند.
این اتفاق بخصوص برای ناشنوایان و یا کم‌شنوایان که موزیک را حس نمی‌کنند اما از حجم رقص نوری که مشاهده می‌کردند احساسی را در خصوص صدا برایشان ایجاد می‌کرد به نحوی که حس می‌کردند موسیقی را به شکلی دیگر گوش می‌دهند. اما این اتفاق خوشایند حتی برای شنوایان هم اتفاقی زیباست.
×××
اولین باری که می‌خواستم به دست خودم و به شکل واقعی از تصویرسازی صوتی استفاده کنم زمانی بود که نرم‌افزاری را نوشتم که از افکت‌های بصری‌سازی صدا در هنگام پخش موسیقی استفاده می‌کرد و حتی اخیراً که اشعارم را گاهی می‌خوانم از این تکنیک استفاده می‌کنم.
صدای خالی جذابیتی ندارد. آمیختگی آن با حرکت، جذابیت بیشتری به آن می‌دهد. وقتی حرف می‌زنی حداقل آن را به حرکات رقصان دست و پا و ماهیچه‌های صورتت آغشته کن تا اثربخشی بهتری داشته باشد.
شاید از این روست که دیدن آدم‌ها و حرف زدن با آنان بسیار حس بهتری نسبت به یک تماس تلفنی خشک و خالی منتقل می‌کند.
www.Soroushane.ir


0 0 رای
امتیازت به این مطلب؟
عضویت در سایت
اطلاع رسانی
guest

0 نظر
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
error: لینک های همرسانی مطلب در سمت چپ صفحه هست دوست داشتی به اشتراک بگذار!
0
نظرت مهمه حتماً بنویس!x