هنوز به‌درستی مشخص نیست اولین شاعر ایرانی چه کسی بود و اولین بیت شعری که سروده شده چه بود؟ گمانه‌زنی‌هایی شده اما قطعاً صحت ندارد. گاهی این را در جایی به چند اسم واقعی و فرضی نسبت داده‌اند و در جایی به زرتشت. در حالی‌که پیش از آنان هم هزاران سال دیگر هم طی شده بود. به‌هرحال چون نه سندی هست و نه تاریخ موثقی، نمی‌شود این ادعا را پذیرفت ولی به‌هرحال تنها اسناد موجود همان‌ها هستند.
اما بیراه نیست که بگوییم چیزی که سینه به سینه نقل شده می‌تواند در خود این اتفاق را ثبت کرده باشد. به نظرم اولین شعری که گفته شده این بود که: "یکی بود، یکی نبود"
برای شروع هر قصه‌ای. برای شروع شاهنامه‌ها و گنج‌نامه‌ها و آیین‌ها و کتاب‌های مقدس و...
یک مصرع یا یک بیت کوتاه که ردیف و قافیه‌ای از وجود و عدم دارد. از هستی و نیستی.
"بود و نبود" از زبان هیچ پیامبر و شاعر و نگارنده‌ای نیفتاد، در تمام دیوان‌ها و نوشته‌های مکتوب و شفاهی هست و در تمام سنگ‌نبشته‌ها و حتی سنگ‌نگاره‌ها عصر حجر هم یادآور یکی بود و یکی نبود است.
هم وزن دارد و هم قافیه، هم ایهام دارد و هم ایجاز.
www.Soroushane.ir
