آز!
تــا چشم بدیــن جهـــان گــشودم
غـــافل نـشدم چه هست و بـــودم
مـــن زاده شـــدم ز شهــوت و آز
بیگـــانه نی‌است كـسی از این راز
بیـــچاره شــدم پـــس از تولـــد
آواره شـــدم از آنــــچه مـی‌شد
آن فكر و دلـم چه قــصه‌ها گفـت
هر دم كـه نیـــاز بــا تــنم خفـت
پــرورده شـــدم پـس از زمــانی
تــا بــاز شـنــاسم این جـــهانی
بـــا نـــان شراب و آتــش و آب
آغشـته شــد این تنـــم بــه گـرداب
بــی‌آنــــكه طـــراوتی ببیــنم
پــژمـــرده شد ایـن دل از زمینم
این قصه‌ی هرکس است و ناکس
گاهی که خود است و گاه برعکس
تکرار شود دوباره این ساز
با خلقت نفس و شهوت و آز
www.Soroushane.ir
