همیشه خبری هست که همگی با تمام وجود پیگیر آن هستیم. خبری داغ که تمام روز و شب در محل کار و زندگی درباره‌ی آن می‌خوانیم و می‌پرسیم.
خبر داغ، جگر را داغ می‌کند شاید از این روست که خیلی می‌چسبد.
مهم نیست که این خبر، سیخ سردی را در جگر فرو می‌کند و قطره‌های خون ازش می چکد و سپس بر آتش می‌پزد، مهم این است که افکار ما به کدام سو کشیده می‌شوند و از این اتفاقات و حوادث چه چیزی بیرون می‌کشند.
×××
جنگ، شبیه فوتبال است. همیشه داغ است. برای عده‌ای که دلسوزند، حتی اگر تا پیش از این طرفدار هیچ تیمی نبودند در هنگام شروع و میان بازی، ناخواسته، ذهنشان به سمت تیم مظلومی خواهد رفت که زیر ضربات توپ و هجوم و برخورد، در حال فروپاشی است.
حرص می‌خوری. درد می‌کشی و هیجان‌زده به دنبال نتیجه‌ای. حتی آرزو می‌کنی که حال تیم قدرتمند گرفته شود.
و برای عده‌ای که حامی قدرتند، می‌خواهند تیم برتر، برتر هم بماند.
جنگ، تلخ است چه برای مسلمان چه غیرمسلمان. سربازان اگر بفهمند با کشتن انسانی، جامعه‌ای را می‌کشند، دست به ماشه نمی‌برند. جنگ را باید کسی متوقف کند که شروع کرده. زیرا آن‌کس که زیر بار ضربات است، بقا مجبورش می‌کند از خود دفاع کند. شاید چون ضعیف‌تر است می‌خواهد با اندکی مقاومت دیرتر بمیرد زیرا در انتهای ناامیدی به دنبال چیزی بنام ارزش می‌رود تا لااقل ارزشمند بمیرد!
با این‌که جنگ، تلخ است اما همیشه داغ است. چه بسیار که این تلخی و داغی را با لذت خبر و با همه‌ی وجودمان می‌بلعیم!
www.Soroushane.ir
