داده‌ای که تبدیل به اطلاعات نشود، مشتی کاراکتر بی‌خاصیت است و همچنین اطلاعاتی که تبدیل به راهکار نشود، مشتی گزارش سازی بیهوده است. تمرین بهبود مستمر و خلق ارزش که غایت هدف چارچوب و ابزارITIL است در گرو داده‌کاوی و تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به دست آمده است. تحلیلگران با گزارشات حاصل شده از ماژول‌های گزارش‌ساز و BI، تعریف KPI و اندازه‌گیری معیارها می‌توانند نسخه‌هایی را برای بهبود ارائه‌ی خدمت بپیچند. آن‌چنان‌که پیتر دراکر می‌گوید هر چیزی که اندازه‌گیری نشود را نمی‌توان مدیریت کرد.
ازاین‌رو برای این‌که همه‌چیز از ابتدا خوب درک شده باشد باید داده‌هایی در ابزار ITIL درج شود که معتبر و کامل باشد، سپس باید از آن‌ها گزارش تهیه نمود و بر اساس چالش‌ها یا موفقیت‌ها برای هرکدام راهکاری جهت بهبود مستمر عرضه کرد. بدون داده‌ی معتبر، هر گزارش و هر راهکاری توسط تحلیلگران هم بیهوده است. آنالیزرها نگاهی کمی و کیفی دارند آنان قادرند با تمرکز بر داده‌های موثق، نتایجی را استخراج کنند که می‌تواند به سازمان کمک بسزایی کند. ترکیب منابع داده‌ای مختلف در یک انباره‌ي متمرکز و مرکزی، این توانایی را به آنان می‌دهد که نتایج را از چندین بُعد بنگرند و دیدی ۳۶۰ درجه نسبت به تمام آیتم‌ها داشته باشند. ابزارهای ITIL معتبر جهانی، مجهز به ماژول‌های گزارش‌گیری چند منبعی مبتنی بر BI یا هوش تجاری هستند. شناسایی Top10-های مشکلات کلیدی، تغییرات اساسی مهم‌ترین چیزی است که درنهایت به‌طور دوره‌ای می‌تواند به سازمان کمک کند تا از عود مجدد آن‌ها جلوگیری کند. تحلیلگران بیشتر از هرکسی به سرویس دسک نیاز دارند!
