یکی از ارکان کلیدی در برنامه‌ریزی تغییرات، تعیین مدت زمان توقف سرویس است. چقدر باید زمان بگذاریم برای یک تغییر کوچک یا جزئی؟
در سناریوهایی که داریم معمولاً انجام یک تغییر جزئی، زمان چندانی را نمی‌طلبد. فرض کنید پورت وب یک سرویس را تغییر دادیم و برای مشاهده تغییر انجام شده نیاز به ریست کردن سرور داریم. حداکثر ظرف ۵ دقیقه این مورد قابل انجام است بنابراین مجری به کارفرما این مدت زمان را اعلام می‌کند که البته بسیار نادرست است.
در هنگام تعیین زمانبندی توقف سرویس موارد زیر را در نظر داشته باشید:
• زمان انجام تغییر
• زمان ریستور کردن سرویس به حالت پیش از تغییر در هنگام شکست تغییر
• زمان تلف شده ناشی از سایر پیامدهای غیرقابل پیش‌بینی حین اجرای کار
این را در نظر داشته باشید که همیشه نتایج تغییرات مطلوب نیست. بسیار پیش می‌آید که مشکلی حادث می‌شود که نیاز به بازگشت به نقطه‌ی اول هستید. این یعنی برای تغییر پورت فلان سرویس اگر ۵ دقیقه زمان نیاز دارید به این زمانبندی، حدود ۱۵ دقیقه بابت ریستور کردن سرویس (بکاپ) به حالت پیش از تغییر هم اضافه کنید همچنین زمانی را نیز برای برخی پیامدهای ناشی از عوامل غیرقابل پیش‌بینی حین کار تخصیص دهید. به زبان ساده‌تر یک تغییر جزئی در بهترین حالت ۱ ساعت توقف سرویس نیاز دارد.
این یک زمانبندی با لحاظ کردن تمام جوانب است. بنابراین اگر تغییر، موفقیت‌آمیز انجام شود شما همان ۵ دقیقه را صرف کرده‌اید و اگر ناموفق باشد و حدود ۶۰ دقیقه طول بکشد زیر سوال نمی‌روید!
البته این نکته را یادآور شوم که هرچقدر این زمانبندی بیش از این مقدار باشد ریسک تغییر بالا خواهد رفت. این موضوع در تغییرات استاندارد و عمده، قطعاً زمان بیشتری را در بر خواهد گرفت.
لابد می‌پرسید پس آزمایشگاه و طرح‌های برنامه‌ریزی تغییر پیش از اجرا، در اینجا چه نقشی دارند!؟
در پاسخ باید گفت که همیشه محیط عملیاتی با محیط شبیه‌سازی شده و آزمایشی متفاوت است اگرچه با چنین محیطی می‌توان از وقوع بسیاری از پیامدهای محتمل جلوگیری کرد اما قطعیت ندارد. بنابراین در تنظیم زمان توقف سرویس، کمی دستتان را بالا بگیرید.
