به لطف نوع فعالیت آموزشی که دارم موفق شدم سازمان‌های دولتی و خصوصی زیادی را از نزدیک ببینم و روند زندگی فعالیت کاری آنها را حس کنم. بخصوص در چندین سال اخیر بیشتر از ۱۰۰۰ کسب و کار دولتی و خصوصی، حضور عذاب‌آور مرا چند ساعت و یا چند روزی تحمل کرده‌اند. در کل چیزی که همیشه برایم جالب بود، نشانی مقصد مراجعات من بود. اهم مراکزی که برای آموزش یا مشاوره حضور فیزیکی پیدا می‌کنم، در استان اصفهان، مرکزی، خراسان شمالی، خراسان رضوی، خوزستان و بوشهر بوده نکته‌ای که بسیار جالب است بلوغ فناوری اطلاعات در برخی از سازمان‌های این شهرها نسبت به شهرهای دیگر ایران است که بسیار بالا و قابل تامل است. به نظرم پس از تهران، اصفهان دومین شهر از نظر تعداد متخصصین، افراد خلاق و دارای نظام و پکیارچگی بیشتر و اشراف اطلاعاتی به حوزه‌های مختلف فناوری اطلاعات هستند. پس از آن مشهد و بجنورد، ماهشهر و بوشهر…
تهران هم صرفا به واسطه وفور امکانات و مهاجرپذیری و پایتخت کشور بودن در رتبه‌ی نخست رشد و بلوغ فناوری اطلاعات است وگرنه اگر این موارد لحاظ نشود شخصا فکر می‌کنم اصفهان با توجه به بومی بودن اکثر مردمانش، دارای بیشترین متخصصان و خلاق‌ترین افراد است.
سایر شهرهای استان‌های دیگر یا حسب کمبود امکانات، مهاجرت نیروهای متخصص و یا کم اولویت بودن فناوری مواجه هستند در کل به شخصه از نیروهای اصفهانی که تمرکز و دقت و دانش بالایی دارند شگفت‌زده‌ترم.
زیرا بحث امکانات باشد کلان‌شهرهای بزرگتری نظیر کرج و تبریز هم هست اما وقتی ورود می‌کنید اثری از آن تخصص‌ها و دید و ابزارهای فناورانه در کسب و کارشان چندان دیده نمی‌شود. استان مرکزی با همه‌ی عظمت صنعتی بودنش در شازند خلاصه شده و استان خوزستان در ماهشهر.
در کل اگرچه تجمع امکانات سبب رشد و توسعه‌ی فردی هم می‌شود اما در شهرهایی با امکانات بسیار کم، نظیر تکاب، سنندج، آمل و شیراز نیز افراد و گروه‌هایی را دیده‌ام که کسب و کاری بسیار خلاقانه و بر بستر فناوری بنا نهاده‌اند.
