بدترین نوع همکاری، عقد قرارداد با سازمان های اطلاعاتی است!
لبالب از محدودیت و پالیسی هستند پُر از ماده، بند و تبصره و جریمه... مملو از بی‌اعتمادی، سرشار از سیاه‌بینی، ترس، سکوت، خفقان، دستورالعمل‌ها، بروکراسی بسیار دست و پاگیر، تفکر سنتی و اولیه، سطوح دسترسی پیچیده و پلکانی و.....
ولی همه این‌ها برای ماهیت چنین سازمانی کاملا درست و لازم است زیرا اصول دقیق و شفاف، مبنای قرارداد است نه چیز دیگر... اما این‌همه ترس، بیشتر از آنکه برای رعایت اصول باشد، نشان از روال دستوری، فرار از مسئولیت، ساختار تقلیدی و ضعف آنها در کنترل تغییرات است!
زیرا فکرش را بکنید چنین سازمانی، با تمام این اصول! سرخود برود یک نرم افزار خارجی! بخرد، نصب کند، که حتی نمی‌داند چیست؟ چه کاربردهایی دارد و چرا اصلا خریده!؟.... فقط اسمش را شنیده و با استفاده از لابی‌گری و... هزاران دلار هم بابت‌اش خرج کرده... اما برای استفاده و آموزش آن، این اصول را برای شما می‌چیند که اگر به واقع خودشان به آن معتقد باشند هرگز نباید آن نرم افزار را می‌خریدند!
نباید گاهی از سر سوزن رد شد و گاهی از در دروازه نه!
