وقتی تلگرام چاقو می شود!
موشک کاغذی وقتی موشک جنگی می شود!
خبر تکراری فیلترینگ و ...
این روزها تلگرام هم فیلتر شد یک پیام رسان سریع، امن و پایدار
من خود از جمله افرادی هستم که چندان میلی به استفاده از ابزارهای شبکه اجتماعی برای استفاده شخصی و سرگرمی ندارم به واقع اگر نیاز کاری نداشته باشم هرگز تمایلی ندارم. بسان من در این جهان بسیارند!
نمی گویم که کسب و کاری دارم بر مبنای پیام رسان ها، اما پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی که جامعه ای چند میلیونی با خود بهمراه دارد ناخواسته شما را هم به گردون خود می کشاند! و بی شک من نیز جدای از این وادی نبوده و نیستم!
بماند مشاغلی که ۱۰۰% درآمدشان بر روی این نوع ابزارهاست!
دولت نه تنها شغلی نمی آفریند بلکه شغل های ولو کاذب مبتنی بر این نوع فعالیت مجازی را هم به قهقرا می برد چه می شود که یک ابزار جهانی یک شبه تبدیل به یک تیشه می شود برای ریشه کن کردن امنیت کشور!
به نظر شخصی بنده، اگر امنیت با یک ابزار ساده چنین به مخاطره بیفتد نشان از قدرت ابزار نیست نشان از ضعف حکومت در اعتماد بین خود و مردم است.
همیشه ما دولتی ها و ملتی ها با ابزارهای تازه، غریبی می کنیم اما زمانی که مردم ابزاری را مطالبه کنند گویی زنگ خطری برای حکومت بصدا در می آید که صد البته زنگی غلط و ناآشناست! من خودم را جای حکومت هم می گذارم و قطعا نگران حفظ امنیت خواهم بود اما در آن صورت این سوال را از خود می پرسم آیا یک موشک کاغذی می تواند یک موشک جنگی شود!؟
اگر یک وسیله خنثی بتواند همانقدر در تخریب یک جامعه، قدرتمند جلوه کند پس به همان نسبت می تواند در توسعه ، اعتماد و همگرایی جامعه نیز موثر باشد.
چطور می توان هرگز از چاقو استفاده نکرد! در حالیکه حتی به نیت بریدن ساخته شده! آیا استفاده از چاقو را ممنوع کنیم!؟
اما ابزارهایی چون شبکه های اجتماعی، پیام رسان ها که در حقیقت به نیت ایجاد ارتباط جمعی در حد و اندازه جهانی ارایه می شوند را به جرم های خاص محکوم به فنا کنیم؟
پیام رسانی شبیه تلگرام جدای از شاخ و برگهایی که به آن نسبت داده اند در حقیقت یک وسیله ارتباط جمعی بیش نیست! اگر استفاده صحیح نشود میشود خنجری درگلوی ما و اگر صحیح استفاده شود یک برگ برنده در بازی های سیاسی و اجتماعی ماست. زمانیکه اعتماد بین دولت و مردم یکسان باشد هیچ ابزاری یارای خدشه وار کردن بر امنیت جامعه نیست!
در هزار سوم و دنیای ارتباطات مقوله حذف دسترسی عموم به یک ابزار بسیار ساده شبیه ترغیب مردم به پوست کندن میوه با ناخن بجای کارد(چاقو) است!
صدالبته حمایت پیام رسان های داخلی برای حمایت از کسب و کار ملی اهمیت دارد، اما آیا پیش از تلگرام این پیام رسان ها نبودند!؟ مگر پیام رسان های کمی در جهان تولید شده!؟ چرا ایرانی ها اینقدر به تلگرام وابسته شده اند!؟ دلیل وابسته شدن مردم به این ابزار بی شک در یک چیز است و آن اعتماد! چیزی که در بسیاری از پیام رسان های خارجی و داخلی نیست!
بگذاریم مردم خود به سراغ بهترین ها بروند بگذاریم حق انتخاب داشته باشند.
شما می گویید مردم اشتباه می کنند!؟ بگذاریم اشتباه کنند مگر بدون اشتباه هم میتوان به تجربه و موفقیت رسید!؟
تا زمانیکه نگاه ما به یک ابزار اصلاح نشود حتی یک برگ کاغذ ساده هم می تواند برّنده و نقش چاقو را بازی کند!
دلخوشی های بسیاری از مردم در سرگرمی تلگرام در یک گروه خانوادگی و دوستی و کانال هایی از هرنوع است و بی شک این دلخوشی نمی تواند مهلک باشد اگر ما فرهنگ سازی کنیم اگر حکومت، مردم را هم از خود ببنید. من همیشه به اقوام و آشنایانم می گویم اگر باری از روی دوش کسی بر نمی دارید باری هم بر دوشش نگذارید اگر دلخوشی برای کسی ایجاد نمی کنید دلخوشی آنها را هم نگیرید!
اگر نگاه سیاسیون به استفاده از ابزارهای جهانی تغییر نکند باید دروازه های کشور را به روی جهان ببندیم و فقط به گذشته خود لبخند بزنیم، چون اگر دیروز فیس بوک توئیتر و... فیلتر شد مردم سراغ یک جایگزین جدید رفتند و اگر امروز تلگرام فیلتر شد شکی نیست که ابزار جایگزین، چیزی نیست که به آنها تحمیل شود بلکه چیزی است که آن را با جان و دل و با اعتماد بالا بپذیرند.
تجربه ثابت کرده آدمی را از هرچیزی منع کنند بیشتر به آن سو کشیده می شود تعجب می کنم با توجه قدمت این نوع رفتارها باز به سراغ محدودیت هایی می رویم که برای عموم قابل توجیه نیست! مگر فراموش کردیم تا مدتها دستگاه پخش ویدیوی خانگی ممنوع بود، شطرنج و بیلیارد حرام بود و...
پس میلیاردها تومان صرف توسعه پیام رسان های داخلی نکنیم صرف نیازمندان کنیم صرف رضایتمندی بیشتر مردم به حکومت کنیم صرف هزینه های تبلیغاتی صوری نکنیم خرج اعتمادسازی کنیم نه خرج ابزارهای سفارشی! در حالیکه هزاران فقیر و کودک کار در مملکت داریم که اگر دیر بجنبیم هر کدام از آنها می توانند یک چاقوی برّنده باشند!
