ستاد مدیریت بحران یا ستاد بحران مدیریت!؟ شکی نیست که ایران بر گسل زلزله قرار دارد البته وضعیت وخیم‌تری نسبت به کشورهای ژاپن و کره، فلیپین و... ندارد! اما علت چیست که در زلزله‌هایی که بسیاری از این کشورها را تکان می‌دهد ۱۰ نفر زخمی می‌شوند اما در ایران جایی را می‌لرزاند و هزاران نفر آواره، مصدوم و یا در کام مرگ می‌روند! شک نکنید زیرساخت‌های ما همیشه مشکل داشته و دارد. البته مهمتر از سستی زیرساخت ها، سستی مدیریت هاست! شک نکنید هیچ‌کس درنهایت پاسخگوی از دست رفتن ۳۵۰۰۰ عزیز ازدست‌رفته بم نشد و در کرمانشاه و ... نیز همین‌طور. چرا تا چیزی به نقطه بحران نرسد به دادش نمی‌رسیم!؟ مگر مدیریت بحران چیزی جز پیشگیری است!؟ اگر بودجه ای برای استانداردسازی اساسی ساختمان‌ها و ... نیست چرا پس برای تامین بودجه سالانه این ستاد هست چرا برای اعطای وام ۴ درصد و کمک بلاعوض هست!؟ در اغلب کشورها از ستادی برای ساماندهی مدیریت بحران استفاده می‌شود. در ایران هم هست که بودجه هایی سالانه از دولت دریافت میکنند اما با توجه به مدیریت غلط زیرساخت ها و مدیریت بحران نگاهی کوچک بیندازیم به چنین بحرانی در ممکلت مان: بودجه سالانه این ستاد: ۵% از بودجه کل کشور معادل ۱۵۰ هزار میلیارد ریال به نقل از وزارت کشور یعنی در سال ۱۵ هزار میلیارد تومان!! مجموع خسارت وارد شده از این حادثه، طبق گفته استاندار کرمانشاه ۲۶۰۰ میلیارد تومان است و بیش از ۳۰ هزار واحد مسکونی شهری و روستایی آسیب دیده که از آن ۱۱ هزار واحد ۱۰۰% تخریب شده است . هم بودجه ستاد مدیریت بحران فراوان است در حالیکه چندان کارامد و پیشقدم در بحران های سیل و زلزله و زیرساخت نیست و هم خسارات وارد شده به مردم در زلزله ای نظیر کرمانشاه! که البته کل خسارات زلزله کرمانشاه هم یک صدم بودجه سالانه مدیریت بحران نیست. به نظر شما اگر بجای اینهمه هزینه هایی که منتظر حادثه هستیم اگر بودجه این ستاد بجای کسر از بودجه ملی کشور به بخش خصوصی واگذار شود یا اینکه ۱۵% آن را به ستاد یا کمیته ای ۱۰۰% حرفه ای و مسئول و مطمئن بدهیم تا ساخت و سازها بر اساس اصول مهندسی روز ساخته شود و ۶۰% را بطور اجباری به بافت های فرسوده بدهیم و ۱۵% را به انبارسازی مرحله اوج بحران! آیا علاوه بر هزینه های بیشمار مادی فوق متحمل هزینه های کلان ملی و معنوی و دردهای از دست رفتن هموطنان هم خواهیم شد!؟ اگر همیشه قرار است مردم بصورت خودجوش به چنین حوادثی کمک کنند، پس وظیفه این نهادها چیست!؟ به طور کلی می گویند، بودجه ستاد مدیریت بحران، در اختیار سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور است اما چطور و چه زمانی این بودجه ها در اختیار مبارزه با حوادث غیر مترقبه قرار می گیرد را کسی نمی داند. هماهنگی ها باید برای رسیدن به آمار دقیق خسارات صورت بگیرد اما سال های سال – شاید – زمان لازم است که بین تمامی دستگاه های متصدی، این همکاری ها، شکل بگیرد. سئوال در اینجا پیش می آید که در طول یک سال، چندین طوفان پیش می آید که سازمان ها نمی توانند با هم متحد شوند و از اطلاع رسانی تا امداد رسانی را با کمک یکدیگر انجام دهند؟
به نظر من بجای ستاد مدیریت بحران باید می گذاشتند ستاد بحران مدیریت!
- زیرا ما فاقد یکپارچگی لازم بین دستگاه ها هستیم.
- زیرا مدیریت غلط بر سازمان ها حاکم است.
- زیرا زیرساخت ها برای ما تا لحظه بحران معنا ندارد.
- زیرا ما ذهنیت پیش بینی نداریم و تا برسرمان نیاید نمی دانیم چنین رویدادی هم هست!
- زیرا فقط دولت بزرگ است. هزاران دستگاه و ستادی که فقط بودجه بر هستند و بلا استفاده با هر نام و بهانه ای بصورت قارچ گونه رشد می کنند و ما هنوز در فقر استانداردهای اولیه زندگی هستیم...
