بیلاخ!

زمان ما این حرکت نشان دادن قلب با دو دست، معنای Love و عشق نداشت که! معنی بدی داشت.
با چسباندن قوسی‌شکل دو دست به‌همدیگر، مردان به یک زن یا دختر، آلت‌تناسلی زنانه‌‌ی او را به رخش می‌کشیدند تا به او نشان دهند آیا این‌کاره‌ا‌ست؟ اگر لبخند زن را بهمراه داشت طرف می‌رفت توی کارش؛ درغیراینصورت راهش را می‌کشید و می‌رفت.
هرچه هست آن زمان هم این حرکت علیرغم بار جنسیتی و توهین‌آمیزش، اندکی عاشقانه بود منتها از این قلب‌های بنفش!
لایک هم بیلاخ بود و شبیه چوب، آلت مردانه یا انگشت فرو کردن در کون کسی.
بچه‌پرورهای دم پارک پستانداران، تا می‌توانستند به زنان و دختران با دو دستشان، لاو نشان می‌دادند و پسران به همدیگر بیلاخ!
×××
بگذریم...
همه‌چیز عوض شده. شاید فکر پیشینیان غلط بود و لاو واقعاً شکل قلب است نه آلت تناسلی زنانه؛ و بیلاخ هم تایید است نه آلت تناسلی مردانه و نه فرو کردن انگشت در... لا اله الا الله 🙂
×××
جاستین روزنشتاین در فیس‌بوک بعنوان طراح یا مدیر پروژه‌ی دکمه‌ی Like بعدها در مصاحبه‌هایی گفته بود که از اثرات روانی و اجتماعی این دکمه پشیمان شده و معتقدست که این نوع سیستم پاداش لحظه‌ای باعث اعتیاد کاربران به شبکه‌های اجتماعی شده؛ او وقتی از فیس‌بوک جدا شد حتی استفاده از بعضی اپ‌ها را در گوشی خودش محدود کرد.
اظهار ندامت پس از خلق اثر، درست شبیه چندبار فرو کردن بیلاخ در مقعدمان است. پشیمانی‌های تکراری ازاین دست را زیاد دیده‌ایم؛ نظیر: پشیمانی مخترع دینامیت و سازنده‌ی بمب اتم و....
اختراع، همیشه خدمت نیست؛ گاهی بلای نازل‌شده‌ست!
×××
بخش تلخ و تکراری تاریخ این است که:
دینامیت‌ها و بمب‌ها و بیلاخ‌ها همگی در "کون و جون و خون" ما فرو رفته‌اند درحالی‌که مخترعینش پشیمانند! 🙂
www.Soroushane.ir