دروغ چرا؟ من نیز شبیه بسیاری از مردم گرفتار الگوریتم تصمیم‌گیری شدم که از آن من نیست.
نگو من این‌گونه نیستم که به ضرس قاطع، همگی چنین‌ایم.
از لحظه‌ای که چیزی منتشر می‌شود چه کاغذی و چه دیجیتالی و چه دهان به دهان، تا لحظه‌ای که در حلقه‌ی مردم الگوریتم‌زده، چیزی را انتخاب می‌کنیم.
این‌ها همگی الگوریتم‌ساز تصمیمات ما شدند. گاهی اکثریت مردم، الگوریتم‌اند و گاه یک پیام منتشر شده‌ی فراگیر و حتی گاه یک جناح اقلیتی.
و شبکه‌های اجتماعی شاید امروزه بیش از هر زمانی الگوریتم انتخاب و تصمیم‌گیری ما را رقم می‌زنند.
×××
آیا هنوز ما انتخاب می‌کنیم؟ یا این توهم انتخاب است که چون نقابی بر چهره‌مان زده‌ایم؟
از لحظه‌ای که در اینترنت، داده‌ای ثبت می‌شود و ما در پی آنیم، زنجیره‌ای آغاز می‌شود: زنجیره‌ای که مقصدش نه آزادی انتخاب که تزریق انتخاب است.
ما در عصر پساحقیقت، جایی میان واقعیت و بازنمایی آن، با دست‌هایی پُر از داده و ذهن‌هایی تهی از انتخاب واقعی، زندگی می‌کنیم.
شبکه‌های اجتماعی دیگر ابزار نیستند؛ آن‌ها زیست‌جهان ما شده‌اند.
از ریزترین انتخاب‌ها تا بزرگترین‌ها گویی در گرو چند متن و عکس‌نوشته و پادکست است...
×××
براستی چه کسی تصمیم می‌گیرد؟ من، یا منِ الگوریتم‌زده؟
www.Soroushane.ir
