حتماً شنیده‌اید که نقل است کودکی به پیشخوان میوه‌فروشی دست می‌برد و بدون اجازه موز برمی‌داشت و می‌خورد.
میوه‌فروش شاکی شد؛ پدر آن کودک جلو آمد و گفت:"کاری بهش نداشته باش این بچه دیونه‌اس؛ بذار موزشو بخوره؛ نمی‌فهمه."
میوه‌فروش گفت:"اگه نمی‌فهمه چرا پیاز نمیخوره؟" 🙂
×××
اعتراف رفیق‌دوست به ترورهای حکومتی و سیستماتیک شبیه این حکایت موز خوردن است؛ انکار سپاه و گفتن این‌که :"رفیق‌دوست آسیب‌مغزی دیده و نمی‌فهمد چه می‌گوید." هم دیوانه خطاب کردن اوست.
حال در پاسخ به سپاه باید گفت:"اگه نمی‌فهمه چرا سران نظام رو ترور نمی‌کرد؟" 🙂
×××
پرسشی که مطرح است اینست هدف از این افشاگری چیست؟
ایجاد رعب و وحشت در دل مخالفان نظام و سران غربی.
بنظر می‌رسد این تاکتیک دوگانه یعنی: افشاگری برای ایجاد ترس و سپس انکار برای حفظ کنترل، را باید در چارچوب استراتژی‌های امنیتی و روانی جمهوری اسلامی بررسی کرد. این‌که سپاه ادعا کند "رفیق‌دوست نمی‌فهمد"، خود نشان از نوعی تناقض دارد؛ چراکه اگر فردی واقعاً بی‌درایت و ناآگاه باشد، نباید چنین اطلاعات دقیقی را افشا کند!
×××
این افشاگری یک "لغزش" است یا یک اقدام حساب‌شده؟ بلاشک حساب‌شده است.
این ترفند ایجاد ترس و انکارش توسط دیگری، حربه‌ای است که تاکنون نظام چندان ازش استفاده نکرده؛ اما گویا فشار ترامپ آنان را به این مقصود رسانده که لباس از تن دربیاورند شبیه عمروعاص، تا علی از خیر کشتنش بگذرد! (البته اگر این روایت هم درست باشد.)
www.Soroushane.ir
