گزارشی دیدم از چرایی حمایت تمام‌قد نظام از مداحان؛
گزارشگر داشت می‌گفت حکومت، مدتی است از مداحان برای تببین سیاست‌ها و ترغیب مردم استفاده می‌برد و به آنان کلی حال داده.
گزارشگر فکر کرده، مداحان از حکومت جدا هستند یا جدا بودند و اخیراً مورد حمایت قرار گرفتند؛ درحالی‌که ج.ا با تمام آخوندهای سر کارش، همگی مگر غیر از مداحی و مرثیه و روضه چیزی بلدند؟
مگر این حکومت، غیر از حکومت مداحان چیز دیگری هست؟
×××
اگر سری توی کون تاریخ معاصر ایران بیندازیم، می‌بینیم که حکومت ج.ا. اساساً بر پایه‌‌ی روضه‌خوانی، مداحی و ترویج فرهنگ مذهبی استوار شده. این حمایت از مداحان نه یک حرکت جدید، بلکه به نوعی جزئی از هویت حکومت و ساختارش است و مداحان نه بعنوان ابزاری برای تقویت مشروعیت و گسترش پیام‌های حکومتی بلکه بعنوان خود ماهیت حکومت عمل کرده‌اند.
پس فرق هست بین حکومتی که از مداحان حمایت می‌کند و بعنوان ابزار استفاده می‌کند با حکومتی که کلاً مداح است.
×××
پس از ورود اسلام به ایران، در دول مختلف اسلامی، از جمله امویان و عباسیان، عزاداری‌های مختلفی برای اهل بیت برگزار می‌شد و صفویه که کلاً سردمدار نمایشنامه‌های عزای شیعی بود چنان فرمی به مداحی و مراسم سوگواری به شکلی سازمان‌یافته‌تر داد که هنوز هم پابرجاست.
×××
هرچه هست حکومت‌هایی که در عمل کاری ازشان برنمی‌آید در شیون کردن و فریب دادن گوش‌های مردم با روضه و نوحه و مداحی، حسابی دستی برآتش دارند.
نکته‌ی مهم این است مداحان را از چنین حکومت‌هایی نباید جدا دانست که درست نیست؛ لفظ درستش این است که این حکومت، حکومت مداحان است!
www.Soroushane.ir
