گاهی اوقات دچار یأس مجازی می‌شوم؛ چیزی شبیه همان یأس فلسفی 🙂
یعنی آن حس دل‌زدگی که همه چیز سطحی، نمایشی و بی‌محتوا بنظر می‌رسد؛ برعکس چیزی که تا چندی پیش فکر می‌کردی خیلی لذت‌بخش و پرمحتواست اما به یک آن رنگ می‌بازد.
×××
این یأس فلسفی مجازی شاید از سردرگمی در دنیای بی‌پایان و بی‌عمق فضای مجازی است. جایی که هر لحظه‌اش تغییر می‌کند، ولی هیچ چیز به حقیقت نمی‌رسد؛ گویی همه گرفتار این خستگی فکری و عدم تطابق بین ذهنیت عمیق و محتوای سطحی می‌شویم در این فضا؛
شاید از حال و روز مملکتی است بدون فردا...
شاید بواقع بیهوده است این جاده‌ی تولید و خوانش محتوا...
شاید جاده‌ی شبکه‌های اجتماعی همیشه طولانی است و بی‌انتها...
شاید جاده‌اش یک‌راست است و فاقد پیچ و خم و مناظر زیبا...
شاید هم، جاده‌اش بدون استراحتگاه است و شاید هم ما داریم تخت‌گاز می‌تازیم بسوی ناکجا.
×××
هرچه هست پریود ماهانه‌ای گاهی سایه می‌اندازد بر کیفیت و لذت حضورم در چنین مکان‌هایی.
خوبی‌اش این است پریودش بی‌درد است... 🙂
www.Soroushane.ir
