تضاد منافع، وقوع درگیری بین ترکیه و اسراییل در میدان سوریه و شاید تقابل مستقیم را محتمل‌تر از هر روزی کرده. سوریه اکنون میدان تقابل دو نیروی جدید است.
ترکیه‌ی عضو ناتو، پشتش به ناتو گرم است تا اگر تعرضی به او شد اعضای دیگر ورود کنند؛ اما تضاد منافع بین اعضای پیمان آتلانتیک شمالی، آمدن ترامپ و احتمال فشار بر ناتو و حتی خروج از آن، اروپا و بخصوص ترکیه را در شرایط بدی خواهد گذاشت.
×××
اگر اسرائیل به ترکیه حمله کند، ترکیه می‌تواند ماده‌ی ۵ ناتو را فعال کند و درخواست حمایت نظامی جمعی نماید. اما اجرای این ماده نیازمند موافقت اعضای ناتو است که مهمترینش آمریکاست و رفیق‌شیش اسراییل! پس تصمیم‌گیری در این خصوص ممکن است تحت تأثیر عوامل سیاسی، منافع مشترک، و میزان جدیت تهدید برای سایر اعضا قرار گیرد. همچنین، اگر تنش از نظر ناتو بعنوان یک درگیری منطقه‌ای تلقی شود و نه یک تهدید مستقیم برای اعضای دیگر، ممکن است پاسخ متفاوتی داده شود.
×××
ناتو تمایل دارد از ورود به درگیری‌های پیچیده خاورمیانه اجتناب کند، مگر اینکه امنیت جمعی اعضایش بطور مستقیم تهدید شود.
اگر خاطرتان باشد ترکیه برای پیوستن سوئد به ناتو زمانی چراغ سبزش را نشان داد که سوئد دست از حمایت کُردها بشورد. همین موضوع دلخوری بسیاری علیه ترکیه بوجود آورد.
بنابراین، واکنش ناتو به یک درگیری فرضی میان ترکیه و اسرائیل بستگی به جزئیات شرایط و تصمیم‌گیری اعضا دارد.
×××
در مجموع، درگیری مستقیم نظامی میان ترکیه و اسرائیل اگر رخ دهد، واکنش ناتو به فاکتورهای سیاسی و استراتژیک بستگی دارد؛ بااین‌حال اردوغان قادر نیست جلوی نقشه‌ای که خاورمیانه‌ی نوین را در برمی‌گیرد، بگیرد.
در پایان، باید گفت هرچند اردوغان تلاش می‌کند مسیر تحولات منطقه را به نفع ترکیه تغییر دهد، اما روندهای استراتژیک و نقشه خاورمیانه نوین، احتمالاً برنده‌ای جز اسرائیل و شاید کُردهای منطقه باقی نخواهد گذاشت.
و این درگیری پنهان بزودی آشکار می‌شود.
×××
تحولات بزرگ، نتیجه‌ی تنش‌های کوچک و بی‌صدایی‌اند که در دل روزگار رخ می‌دهند!
www.Soroushane.ir
