لُخت عین آب!

البته که مردم برای عریان شدن نمی‌جنگند!
دمت گرم دختر دانشگاه! که در زیر سایه‌ی سنگین نگاه‌های سرد، بی‌تفاوت و گاه سرزنشگر، زیر عبور مردان و عبور هم‌جنس‌های خودت که حتی جرئت نداشتند دلگرمیی به تو دهند علیه این ظلمی که بر تو روا شد، قد علم کردی.
دیدن یک تن عریان در انبوه آدم‌های پوشیده و بظاهر پوشیده، گویای یک چیز است: تو جسورتر از من و هزاران من دیگری.
×××
تو تن و بدن آسیب‌پذیر و بدون سپر و حفاظ‌ را نه در شیشه که در دسترس توحش و توهم گذاشتی اما همچنان قدم‌زنان نشان می‌دادی وقتی تقلیل خواسته‌های زنان به این مرز رسیده می‌توان مرز را شکست!
تو بجای خیلی‌ها طغیان کردی؛ و بجای همه عصیان.
×××
طغیان‌گری! چون اعتراض شدید و ناگهانی‌ات را در برابر ستم یا محدودیت‌های شدید نشان دادی، و نشان دادی که طغیانت واکنشی عاطفی و غریزی به ظلم، فشار و ناعدالتی است که حداقل در برابرش می‌توان جسور بود و ایستاد؛ با یک حرکت نمادین و قدرتمند و بدون خشونت.
×××
عصیان‌گری! چون خیلی ساکت و آرام، قوانین بنیادین و هنجارهای تحمیلی از سوی جامعه، مذهب یا سیستم را نپذیرفتی. عصیان‌گری نه صرفاً بدنبال شکستن این قوانین بلکه بدنبال ایجاد تغییری عمیق در ارزش‌ها و باورهای حاکم دست به عریانی زدی.
عصیان‌گری، مقاومتی پایدارتر و فلسفی‌تر است که می‌تواند به مخالفتی اندیشمندانه و مقاوم در برابر کنترل اجتماعی تبدیل شود.
×××
طغیان تو یک واکنش قوی و آشکار بود و عصیان تو، سرپیچی پایدار و عمیق‌تر نسبت به ارزش‌های بی‌ارزش و بنیادین موجود این آدم‌های بی‌وجود.
عین آب، لُخت بودی؛ عین رود جاری.
عین نسیم، نفس بودی و عین باد طوفانی.
در لحظه‌ای که از غار امن لباس‌هایت بیرون آمدی.
حرف نداری؛ دمت گرم.
www.Soroushane.ir

گاه‌شمار: در تاریخ ۱۲ آبان ۱۴۰۳ یکی از دختران دانشجو در دانشگاه علوم تحقیقات در اعتراض به برخورد حجاب‌بانان حراستی دانشگاه، در انظار عریان شد.