دوست نگرانی گفت:"آقای احمدی تو هیچ ندیدی دیگران پشت سرت چی میگن؟"
گفتم:"نه والا. برام مهم نیست پرداختن به این موضوع؛ بخصوص وقتی‌که پشت سرم چشم ندارم."
گفت:"یعنی حتی کنجکاو هم نیستی بدونی؟"
گفتم:"کنجکاوم! و تقریباً حدس می‌زنم چه چیزهایی میگن؛ ولی دلیلی نداره یقین پیدا کنم."
با یک ایموجی اخم خداحافظی نکرده، رفت.
با خود گفتم:"عه؟ چی گفتم مگه؟ نکنه زیادی سفتم؟"
×××
فهمیدن اینکه دیگران درباره‌تان چه می‌گویند؟ می‌تواند هم خوب و هم بد باشد.
خوب است چون اگر سعه‌ی صدر داشته باشی ممکن است فرصتی برای یادگیری و رشدت فراهم کند چراکه از انتقادات می‌شود بهره‌برداری کرد و در صورت نیاز تغییراتی در رفتار یا نگرش‌‌مان ایجاد کرد.
بااین‌حال کسی که جسور است توی روی‌ات هرچه لایقت باشد را می‌گوید؛ درغیراین‌صورت وقتی پشت سرت چه خوبی‌ات را بگوید چه بدی، از اساس بی پایه است!
×××
بد است چون می‌تواند منجر به دل‌سردی، قضاوت کردن دیگران یا آسیب بیشتر شود. بخصوص آ‌نکه وقتی بدانی چه کسی چه حرفی زده؟ رفتارت با او خواه‌ناخواه تغییر می‌کند.
او دیگر آن آدم سابق نخواهد شد.
دانستن نظرات دیگران، واقعاً می‌تواند به دینامیک‌های اجتماعی و روابط انسانی آسیب بزند؛ حال چه اسمش را غیبت مثبت بگذارید چه منفی.
×××
بقول شاعر:
من خودم را در آیینه دیدم،
و پرسیدم،
آیا این من هستم یا آنچه می‌گویند؟
×××
بسیار به خود می‌گویم:
خود را در قضاوت‌های دیگران گم نکن؛ بزرگ‌ترین حقیقت این است که تو تنها قاضی خودتی!
www.Soroushane.ir
