حال چکنیم تا با آلارم‌های پراهمیت ولی پرتکرار دچار خستگی آلارم نشویم؟
حتی اگر آلارم‌ها بر اساس اهمیت و اولویت‌بندی ارسال شوند، باز هم تکرار مداوم آلارم‌های پراهمیت می‌تواند منجر به خستگی آلارم شود. برای مقابله با این مشکل، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:
1. ادغام و جمع‌بندی آلارم‌ها (Alarm Aggregation and Summarization):
به جای ارسال هر آلارم به صورت جداگانه، سیستم می‌تواند آلارم‌ها را جمع‌بندی و به صورت یک گزارش خلاصه در بازه‌های زمانی معین ارسال کند. این کار نه تنها از ارسال مکرر آلارم‌ها جلوگیری می‌کند، بلکه کاربران را قادر می‌سازد تا به سرعت وضعیت کلی سیستم را مشاهده کنند.
2. استفاده از آستانه‌های پویا (Dynamic Thresholds):
سیستم می‌تواند به گونه‌ای طراحی شود که با تحلیل الگوهای تکرار آلارم‌ها، آستانه‌های هشدار را به صورت پویا تنظیم کند. به عنوان مثال، اگر یک آلارم به طور مکرر تکرار شود، سیستم می‌تواند به صورت خودکار آستانه حساسیت آن آلارم را افزایش دهد تا فقط در صورت بروز شرایط شدیدتر، هشدار ارسال شود.
3. پیاده‌سازی پروتکل‌های تشدید یا Escalation:
آلارم‌هایی که به طور مکرر رخ می‌دهند می‌توانند به سطح‌های بالاتری از مدیریت یا افراد مسئول انتقال یابند. به جای ارسال مکرر آلارم به همان فرد، می‌توان آن را به فرد یا گروهی که قدرت و صلاحیت بیشتری برای رسیدگی به آن دارند، ارجاع داد. در ابزارهای ITIL و در سیستم‌های مانیتورینگ و SLA چنین چیزی را دارید.
4. تغییر قالب و روش‌های اطلاع‌رسانی:
تنوع در نحوه اطلاع‌رسانی می‌تواند به کاهش خستگی کمک کند. به عنوان مثال، می‌توان از روش‌های مختلفی مانند ارسال آلارم از طریق پیامک، ایمیل، اعلان‌های دسکتاپی و یا حتی تماس تلفنی استفاده کرد. همچنین تغییر قالب بصری یا صوتی آلارم‌ها می‌تواند به حفظ توجه کمک کند.
5. تمرکز بر روی تحلیل ریشه‌ای مشکلات (Root Cause Analysis):
اگر یک آلارم مهم به طور مکرر رخ می‌دهد، ممکن است نشان‌دهنده وجود یک مشکل پایه‌ای باشد. انجام یک تحلیل دقیق برای شناسایی و رفع علت اصلی این مشکل می‌تواند از تکرار آن آلارم جلوگیری کند. این نه تنها مشکل آلارم‌های مکرر را حل می‌کند، بلکه به بهبود کلی سیستم نیز کمک می‌کند مدیریت مشکل در ITIL خوراک این کار است.
6. استفاده از سیستم‌های هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی:
سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند با تحلیل الگوهای رفتار کاربران و تاریخچه آلارم‌ها، به پیش‌بینی و مدیریت بهتر آلارم‌ها کمک کنند. این سیستم‌ها می‌توانند آلارم‌ها را اولویت‌بندی کرده و بر اساس اهمیت و تکرار آن‌ها، به کاربران پیشنهادات بهتری برای رسیدگی به آلارم‌ها ارائه دهند.
7. تغییر در سیاست‌های اطلاع‌رسانی:
در برخی موارد، تغییر در سیاست‌های اطلاع‌رسانی مانند کاهش فرکانس ارسال آلارم‌ها، یا ایجاد زمان‌های مشخص برای ارسال آلارم‌ها (به عنوان مثال، فقط در ساعات کاری) می‌تواند به کاهش خستگی کمک کند.
با پیاده‌سازی این راهکارها، می‌توان اثرات منفی خستگی آلارم را به حداقل رساند و توجه و تمرکز کاربران را بر روی آلارم‌های واقعی و مهم حفظ کرد.
