فریب راحتی را نخور که رشد، با آسودگی میانه‌ای ندارد.
نمی‌شود راحت بود و خورشید شوی.
نمی‌شود نسوزی و دستت به ریش خورشید برسد.
اهمیت رشد بسیار پراهمیت‌تر از اهمیت آسودگی است.
×××
راحت‌طلبی، دست از تلاش شستن است؛ تلاش بیهوده نه، تلاش مثمر ثمر.
این‌که بنشینی و بخوری و بنوشی و در عبث زیستن، غرق شوی در هیچ غرق می‌شوی؛ از خاک سر برنخواهی آورد.
رشد، قد کشیدن است؛ تا از برگ‌هایت کسی بچیند، از میوه‌ات، کوزه‌ای بنوشد و از سایه‌ات موجودی در امان باشد.
رشد، یعنی اگر برگ و میوه و سایه‌ات نصیب دیگران شود باز قد کشیدی تا خورشید.
شاید خورشید نشوی.
ولی دستت به ریش خورشید خواهد رسید.
×××
ریش خورشید، اهمیت رشد خورشید است...
خورشیدی که اهمیت آسودگی را کنار گذاشته و می‌سوزد تا بتابد!
و این‌گونه تو به خورشید می‌‌رسی و خورشید به تو!
www.Soroushane.ir
