"والا من‌که با خرید جت شخصی مشکلی ندارم؛ خیلیم خوبه. بهرحال به هر کون‌پارگی که شده دیر یا زود بخوای میشه خریدش.
مگه الان خونه نداریم دهنمون کج شده؟ ولی همچنان سگدو میزنیم تا بخریم.
×××
آرزو بر جوانان هم که عیب نیست؛ منتها مشکلم اینجاست فرض کن جت رو خریدمش و چند دوره پرواز هم آموزش دیدم، کجا بپرم که با موشک یهویی، سقطم نکنند؟ کجا فرود بیام؟ اصلاً کجا پارکش کنم؟ کجا تیک‌آف بزنم؟
حتی با این وضع فرهنگ رانندگی روی زمین، اگه خیلیا جت بخرن که آسمون رو به گٌه می‌کشند.
لامصبا شما که میدونید برای پارک کردن یه قوطی حلبی بنام خودروی ملی نه جای پارک هست و برای جا کردن همون قوطی توی یه قوطی کبریت بنام مسکن ملی جایی نیست پس جت شخصیمو کجای دلم بذارم؟
×××
جت شخصی، ویلای آنچنانی میخواد؛ مساحت زمینش باید چندهزارمتر باشه تا از زمین بلند شه.
هلیکوپتر نیست که روی بام برج‌های درب و داغون چیتگر بلند شه و بنشینه!
×××
مگه اینکه مث پهپادهاتون، جت شخصی رو سوار یه تویوتا کنم با سرعت ۲۰۰ کیلومتر روی همت بگازم (بشرط عدم ترافیک) بعدش بپرم.
اما کی باید توی تویوتا بشینه و کی توی جت شخصی؟" 🙂
×××
نگید که جت شخصی برای عموم آزاد شد؛ بگید برای خواص!
به ما اگه همون تویوتا رو بدین قول میدیم شخصاً و آزادانه باهاش بپریم 🙂
