همهی ما کم و بیش چند ساعتی در شبکههای اجتماعی هستیم. رفتارشناسی مخاطبین و رابطهی بین مخاطب و تولیدکنندهی محتوا همیشه چالشبرانگیز است.
علیرغم اینکه بسیاری دست به قلم و دست به کیبورد شدند و تلاش زیادی برای انتشار مطالب میکنند، ولی چندین دلیل احساسی و تناقضات انسانی وجود دارد که باعث عدم واکنش افراد به مطالب منتشر شدهی آنان میشود که شامل:
۱. سردرگمی ناشی از پیچیدگی یا فهم دشوار مطلب.
۲. عدم همخوانی با ارزشها و باورها.
۳. عادت.
۴. ترس از قضاوت شدن در فضای عمومی.
۵. اشباع اطلاعات (داشتن اطلاعات مشابه در آن زمینه که دیگر او را اقناع نمیکند).
۶. خجالت یا ترس از انتقاد توسط حلقهی دوستان.
۷. افسردگی.
۸. بیاعتمادی به خود.
۹. بیاعتمادی به محتوا ناشی از عدم امکان راستیآزمایی آن.
۱۰. حسادت و ترس از رشد و محبوبیت دیگران.
۱۱. تلافیجویی نسبت به عدم دریافت واکنش از سوی دیگران.
۱۲. خستگی و کمبود انرژی.
۱۳. بیتوجهی بدلیل فشار کاری یا فکری.
۱۴. کمبود وقت برای واکنش و پیگیری واکنش.
۱۵. علاقمند نبودن به آن نوع از محتوا.
۱۶. محافظهکاری ناشی از ملاحظات شغلی و شخصی.
۱۷. داشتن اولویتهای دیگر.
۱۸. رنجش و ناراحتی.
و برخی موارد دیگر که بنظرم آخری یعنی رنجش و ناراحتی ، یکی از بارزترینشان است.
×××
اگر محتوای یک پست باعث ایجاد احساس رنجش یا ناراحتی شود، اگر مخاطب رفتار غیرمنتظره، بیتوجهی و یا برخورد نادرستی از تولیدکنندهی محتوا دیده باشد افراد ممکن است از واکنش نشان دادن خودداری کنند.
بسیاری از ما مشکلی با محتوا نداریم و هیچک از موارد فوق سد راهمان نیست؛ ولی از نگارنده به نوعی دلخوریم. خود من نیز این احساس را تجربه کردم هم نسبت به مخاطبم هم نسبت به تولیدکنندهی دیگری.
×××
ازطرفی تعامل یعنی ارتباط با دیگران و از آنجایی که اگر هر دو طرف، تولیدکنندهی محتوا باشند اما وقتی اولی به دومی واکنشی نشان ندهد دومی نیز بجهت تلافی کردن رفتار متقابلی را در پیش میگیرد، حتی اگر از مطلب منتشر شده چیزی آموخته باشد و یا بسیار جالب باشد.
×××
فارغ از هر دلیلی که مخاطب دارد، عدم واکنش به مطالب بخصوص محتوای خوب و ارزنده، دلسردی بسیاری برای تولیدکنندهاش به همراه دارد.
اگر نویسندهای درگیر واکنشهای قرضی و شبکهای نباشد از تولید محتوا دور خواهد شد و رخت خواهد بست.
افراد بسیاری را میشناسم که بعد از مدتی فعالیت کوچ کردند و رفتند و افرادی نیز به همین دلایل گفته شده تمایلی به تولید محتوا ندارند و عین مخاطبان بدون کنش، شبیه مردهی متحرکند و با اینکه حضور دارند اما در حق دیگران همان بیتوجهیی که بر آنان روا داشته شده را روا میدارند.
www.Soroushane.ir