هر پستی که می‌نویسم چند فالوور خسته‌دل از دست می‌رود و چند فالوور زنده‌دل به دست می‌آید.
گاهی فالوورها پست‌ها را می‌شورند و می‌بَرند و گاه پست‌ها، فالوورها را.
نه اولی بد ملالی است و نه دومی خوش‌خیالی.
با این‌حال این منِ درمانده، می‌نویسد و می‌نویسد؛ هم زین به پشت و هم پشت به زین.
نوشته‌هایی که:"به همه کسونش نمیدم؛ به راه دورش نمیدم؛ به حرف زورش نمیدم
به کسی میدم که کس باشه پیرهن تنش اطلس باشه" 🙂
×××
بنا دارم هرازگاهی اشعار شعرای بزرگ را در طبق اخلاص بگذارم. یک‌جور شوخی یا تفسیر از زاویه‌ی دیگر و البته با نگاهی طنزآلود.
شبیه پست قبلی.
https://lnkd.in/gYsBNP7T
شما بگویید ادامه این را
"آیا بدم؟.... آیا ندم؟"
