چندتا از خانم‌های گل روزگار که دستی بر قلم دارند و خیلی زیباتر و تحسین‌برانگیزتر از بسیاری دیگر می‌نویسند در دایرکت به من گفتند ترجیح‌شان این است که اینجا چیزی را منتشر نکنند به دلایلی که از ظن خودشان درست است.
البته این ربطی به این مطلب "ابراز علاقه در لینکدین" ندارد دنبال سوتی‌موتی نباشید 🙂 از لینک زیر بخوانید:
https://lnkd.in/dbk3ztd6
×××
برخی گفتند، می‌ترسند نوشته‌هایشان کپی شود.
نترسید که بو و سبک نوشته‌هایتان شبیه اثرانگشت متعلق به شماست حتی اگر کپی شود. ازطرفی می‌توانید پیش از انتشار، آثارتان را چاپ کنید این‌گونه آسوده‌خاطرید.
×××
برخی گفتند، همکارانشان اینجا هستند.
مهم نیست؛ واقعاً مهم نیست چراکه آنان نیز شبیه شما انسانند و علاقمندی‌هایی دارند؛ زندگی شخصی و علاقمندی شما می‌تواند جدا از زندگی کاری و سازمانی باشد.
"لیقه" را بخوانید
https://lnkd.in/dTGNgt39
×××
برخی گفتند، از قضاوت می‌ترسند.
"عریانی در شیشه" را بخوانید
https://lnkd.in/dcnWmWkY
×××
برخی گفتند، که می‌ترسند دیده نشوند.
شوربختانه یا خوشبختانه واکنش افراد به نوشته‌های خانم‌ها بسیار بیشتر است. شک نکنید همین امروز چیزی را منتشر کنی بیشتر از منی که چندسال می‌نویسم دیده می‌شوی.
"ارضای کلامی" را بخوانید
https://lnkd.in/d3drifcc
×××
برخی هم گفتند، نوشتن برای آدم‌هایی که دنبال محتوای زردند بی‌فایده است.
"بنویس" را بخوانید
https://lnkd.in/dfeNKxRA
×××
گل‌های روزگار اگر در معرض تماشا نباشند، اگر به موقع آب و خاکش را ندهی پژمرده می‌شوند و چشمه‌ی جوشان طبع‌تان می‌خشکد. درهرصورت صلاح مملکت خویش را خسروان دانند.
ولی به نظرم بنویس، تا ننویسی اتفاق نمی‌افتد!
www.Soroushane.ir
