تصور کنید سوار بالون شدید؛ -البته خودم هیچ‌وقت سوار نشدم به‌همین‌خاطر خودم هم تصور می‌کنم 🙂 –
هرچقدر هوای درون بالون افزایش یابد، حجم بالون هم افزایش می‌یابد و این افزایش حجم سبب پخش شدن انرژی درون بالون می‌شود و دمای آن کاهش می‌یابد.
این را می‌دانستید؟
البته که می‌دانستید.
×××
همچنین می‌دانید، جهان در حال انبساط بوده و هست و خواهد بود؛ و این نیز چیز تازه‌ای نیست.
اما پدیده‌ی سرد شدن جهان ناشی از انبساط، چیزی است که کمتر بدان پرداخته‌شده؛ یعنی هرچقدر حجم جهان هستی افزایش یابد و منبسط‌تر شود، جهان رو به سردی و کاهش دما خواهند نهاد.
×××
حال نکته‌ی مهم این است که نگران نباشید!
هرچقدر جهان منبسط‌تر شود، فاصله‌ی بین ستارگان و سیارات یک کهکشان و کهکشان‌های حول محور هم تغییر نمی‌کند. زیرا گرانش داخلی کهکشان‌ها آن‌قدر قوی هست که همه چیز را حول مدار خود نگه دارد.
این یعنی افزایش حجم جهان، بیشتر به توزیع انرژی و ماده برمی‌گردد و آنچه که هم‌اکنون و در آینده در هر کهکشان هست به قوت خود باقی می‌ماند.
×××
این مطلب را در تکمیل ویدیویی که اخیراً دیدم نوشتم که در آن یک عزیزی گفته بود با این سرعت انبساط جهان، حتی اگر از نور هم سریع‌تر برویم قادر نیستیم در آینده به فلان سیاره‌ی دوردست برسیم.
خواستم بگویم هم حرفش مورد تأییدست هم نه؛ چراکه با منبسط شدن جهان به هرجایی که بخواهیم در این کهکشان و شاید کهکشان‌های اطراف می‌رسیم، بجز کرانه‌های جهان هستی؛ فقط اول باید به‌سرعت نور یا بیش از آن برسیم.
البته اگر از سرما نمیریم!
www.Soroushane.ir
