گدایی!

حکایت تفرقه بنداز و حکومت کن همیشه به تنهایی موثر نیست؛ گاهی حاکمیت تمامیت‌خواه دنبال همبستگی است برای حکومت کردن!
اما همبستگی خشک و خالی، شدنی نیست؛
یکسان‌سازی دین و مذهب، پاکسازی جامعه به هر بهانه‌ای از افراد غیرخودی و ... نمونه‌هایی از ابزارهای همبستگی‌اند.
اما مهمتر از همه‌ی اینها فقیر کردن و گداپروری موضوع مهمی از ساخت و حفظ همبستگی برای حکومت کردن است.
×××
مثلاً چند میلیون نفر راهی کربلا شده‌اند این یک نماد اسلام سیاسی است به نفع حاکمیت و در گرو یک همبستگی چندمیلیونی!
جدای ازاین‌که شاید خیلی‌ها بنا به باورهای مذهبی عمیق رهسپار شوند اما سه اهرم: پذیرایی در سرتاسر مسیر، وام اربعین و در آخر اجابت نیاز توسط فلان قدیس، مشوق‌های خوبی هستند تا نوعی همبستگی ولو بصورت تصنعی را ایجاد کند و رخ اقتدار مذهبی و سیاسی را به تصویر بکشد...
این موضوع را در تمام ادوار تاریخ و در اکثر کشورهای قدیم و جدید هم به اشکال مختلف می‌توان دید.
×××
این همبستگی به خودی خود حاصل نمی‌شود؛ اگر میلیاردها دلار خرج شکوه و تقدس‌سازی نشود؛ اگر هزاران ساعت خرج تبلیغات این اماکن نشود و اگر مردم را با سنبه‌ی وام و پذیرایی و سرگرمی و باورهای پوچ مذهبی به آن سو هدایت نکنی بی‌فایده است...
اما چرا مردمی که این‌ها را می‌دانند باز در این شور همبسته حضور دارند؟
بخاطر گدایی!
×××
سه شکل از گدایی هست که آدمی را شدیداً متمایل به حضور در جمع و شکل دادن به همبستگی می‌کند. گدایی رهایی از مشکلات توسط یک نیروی خیالی برتر، گدایی پول و گدایی محبت...
حاکمیتی موفق است که این گدایی‌ها را همزمان در حداکثر حالت نگه دارد. یعنی مردمی که هم باید در مشکلات غوطه‌ور شوند تا برای رهایی از آن دست به‌دامان خدا و پیغمبر و امامان و قدیسین شوند و هم آنقدر از فقر در رنج باشند که برای دستیابی به پول به هر جایی هجوم ببرند.. و هم آنقدر در انزوای روحی باشند تا به هر توجه بظاهر مثبتی، پاسخ مثبت نشان دهند.
×××
مردم گدا بدون هیچ سرکوبی، سرکوب‌شده هستند! بنابراین همسو کردن این خیل عظیم از عوام صرفاً با فقیرسازی آنان بسادگی میسر می‌شود و طبعاً حکومت بر آنان نیز ساده‌تر است.
مردمی که لنگ یک لقمه نان هستند تمام فکر و ذکرشان بیشتر از نان روز و سکس شب نیست!
آزادی منی چند؟.
×××
مردم گدا و همسو، نمی‌فهمند پول‌هایشان در جایی هزینه شده که اکنون برای بدست آوردنش باید صدها کیلومتر را راهپیمایی کنند تا به ذره‌ای ناچیز از آن برسند.
نمی‌فهمند که حل مشکلاتشان در گرو یک اقتصاد پویا و سالم است وگرنه بجای آن باید صدها کیلومتر را راهپیمایی کنند تا به دنبال برآورده شدن نذر و نیازشان از ارواح، طلب بخشش کنند.
گداپروری خاصیت حاکمیت‌های تمامیت‌خواه است درجهت خلق همبستگی.
حکومت، گدای همبستگی است و مردم گدای حکومت!
×××
ولی افسوس که مردم مدهوش و گدا نمی‌دانند خودشان غنی‌اند از همه چیز.
افسوس که نیست بر سر این‌همه آدم که دو گوش!
www.Soroushane.ir