وقت اضافه و درنهایت پنالتی، در بازی نهایی فوتبال برای پایان دادن به یک نبرد برابر است که هیچکدام از طرفین حاضر به باخت یا تسلیم نباشند؛ اگر محدودیت زمان و تعداد شوت پنالتی و یا با پرتاب کردن سکه‌ی شیر یا خط هم نباشد این بازی همچنان ادامه خواهد یافت.
باید شرایطی ایجاد کرد که بالاخره یکی شکست بخورد و ختم بازی اعلام شود. شکی نیست درغیراینصورت بازی همچنان استمرار خواهد داشت و نتیجه، تا لحظه‌‌ای که تمام بازیکنان جان بدهند، نابودی خواهد بود.
×××
این حالت در فلسفه نیز دستاویز شده. موضوع بازی جوجه به همین اشاره دارد که در آن دو راننده با سرعت زیادی بسوی هم می‌رانند به قصد از مسیر خارج کردن طرف مقابل.
باید یکی تسلیم شود و جا بزند و مسیرش را عوض کند وگرنه هر دو خودرو شاخ به شاخ بهم کوبیده می‌شوند و تصادفی مرگبار برای هر دو رقم خواهد خورد. بعبارتی هر دو راننده برای پیروزی، آنچنان با سرعت زیادی بسوی همدیگر می‌تازند تا بالاخره یکی از مسیر خارج شود.
با این‌حال اگر هر دو راننده، سرتق باشند و کوتاه نیایند بهم کوبیده خواهند شد و هر دو خواهند مرد و مرگ آن دو، بدترین نتیجه‌ی بازی است.
ولی اگر راننده‌ای مسیرش را عوض کند جوجه خطاب می‌شود و بازی را باخته.
×××
این بازی شبیه اکثر بازی‌ها سه نتیجه دارد: پیروزی، شکست، تقارن[خروج همزمان هر دو از مسیر تقابل و یا نابودی طرفین.]
ولی احتمال اینکه هر دو همزمان از مسیر خارج شوند بسیار کم است و درصورت عدم خروج یکی از مسیر، تنها نتیجه، نابودی است!
این بازی می‌گوید، تا لحظه‌‌ای که می‌توانی، باید بسوی حریف بتازی تا او را از مسیر خارج کنی و برنده باشی. شاید آن لحظه، درست در لحظهی نابودی باشد! بنابراین طرفین تا لحظهی نابودی بسوی هم می‌تازند...
×××
پیروزی وقتی شیرین است که به نابودی منجر نشود. پذیرش شکست، گاهی عاقلانه‌ترین راه است، حتی اگر جوجه یا ترسو خطاب شوی. وگرنه در برابر رقیبی که به‌قیمت نابودی خودش و نابودی تو، حاضر به کوتاه آمدن نیست، باید بازی را واگذار کرد.
بهرحال برای پیروزی باید جنگید تا لحظهی پایانی؛ ولی وقتی که دیگر به این یقین برسی که ممکن نیست باید درست در پایان، پا پس کشید.
××××
بازی جوجه، بازی ترسو و جسور نیست بازی حماقت است.
حماقت است که چنین نبردی در جریان است. حاکمیتی که حق مردمش را نپذیرد عملا آنان را به بازی جوجه وادار می‌کند!
این حکومت چون راننده‌ی کله‌خرابی است که با سرعت زیادی بسوی مردم می‌راند و حاضرست همه چیز را فدا کند و حتی نابودی خود و طرف مقابل را رقم بزند ولی نتیجه‌ی بازی را واگذار نکند تا جوجه یا ترسو خطاب نشود.
×××
نمی‌دانم مردم تا کی می‌توانند شبیه این حکومت تخت‌گاز بتازند؟ ولی تاکنون که از مسیر خارج نشد‌ه‌اند.
اینکه دقيقا در لحظهی پایانی، کدامیک راهش را کج می‌کند که مرگ را رقم نزند معلوم نیست.
شاید هم همه‌ی این گاز و گوز حکومت از ترس است و نه از نتیجه.
پس وقتی ببیند مردم از مسیر خارج نمی‌شوند، خود از مسیر خارج می‌شود...
به نظرتان در این بازی ناخواسته و ناگزیر، مردم جوجه می‌شوند یا حاکمیت!؟
#مهسا_امینی #ابراهیم_میرزایی
www.Soroushane.ir
