پیاز!

اصلاً فکرش را نمی‌کردم که چند دقیقه‌ی دیگر، مخ دختری را می‌زنم و یا درست‌تر آن‌که، او با لوندی مخم را می‌زند؛ اما این مخ‌زدگی به کوتاهی ملاقاتی یک‌ساعته بود...
×××
حالا من همیشه پیازخور نیستم اما آن روز درست بعد از میل کردن کبابی لذیذ می‌طلبید. البته به اصرار مابقی دوستان شروع کردیم به بلعیدن گوشت و نان تافتون؛ خرواری پیاز هم بهمراهش از لوله‌ی مری روانه‌ کردم پایین.
غافل از این‌که بعد از خروج از آن کبابی، در شرایطی قرار می‌گیری که می‌گویی کاش گُه می‌خوردم ولی پیاز نه!
×××
بوی سیر، بوی پیاز و بوی سبزی تازه به‌خودی‌خود چیز مطبوعی است اما نه زمانی که از دهان کسی برخیزد؛ آنجاست که می‌خواهی طرف مقابل را جر بدهی ولی یک نفس از هوا، به بوی دهن او آلوده نشود.
هرکاری کردم این بو نرفت که نرفت!
فقط نمی‌دانم من‌که به شخصه این‌همه از بوی پیاز در دهن متنفرم، چرا عدل آن روز پیاز خوردم!؟
البته می‌دانم؛ چون قرار نبود در برابر یک دختر خوشبو قرار بگیرم. چون قرار بود در انبوهی از دوستانی که آنان نیز دهانشان بوی پیاز می‌داد غوطه‌ور شوم.
در جمع پیازخوران، دیگر بوی پیاز آزاردهنده نیست...
خروجی ملاقات من و آن دختر، این شد که به‌همدیگر گفتیم ازهم خیلی خوشمان آمده، اما بوی پیاز نمی‌گذارد‍! در آخر هرکدام تنهایی بسویی رفتیم.
خلاصه پیاز بود که مرا به نتیجه نرساند.
××××
داستان دلدادگی آمریکائیان و اروپائیان به مردم معترض ایران هم درست شبیه همین روایت است. خیلی زود به‌هم دل باختند و بسوی هم کشیده شدند اما درست در لحظه‌ای که باید کاری می‌کردند بوی پیاز نگذاشت!
این‌که بوی پیاز از دهن مردم می‌آمد یا از دهن غربی‌ها، مهم نیست. بهرحال یکی این وسط پیاز خورده و دیگری نه؛ بخاطر همین آزاردهنده است!
×××
البته به‌یقین مشخص است که بوی پیاز از دهان غربیان است. گروسی که با چند درصد غنی‌سازی، خود را شرحه‌شرحه می‌کرد، بعد از دعوت به ضیافت کباب و پیاز تهران، غنی‌سازی 84 درصدی دیگر برایش چیزی نیست؛ و سفیر سوئیس هم بعد از یک وعده‌ی کباب پر پیاز، روسری به سر، شُل بود و ول می‌چرخید.
×××
این‌که بعد از این کباب و پیاز، چه چیزی هدیه گرفتند که لال شدند؟ معلوم نیست. چه باجی ردوبدل شد که مردم معترض، شدند خان‌باجی!؟ این نیز مشخص نیست.
هرچه هست بوی پیاز می‌آید. بوی پیازی که باعث شد وصال، اتفاق نیفتد. غربیان که دم از حقوق بشر و حمایت از اعتراضات می‌زدند خیلی زود هم‌سویی کردند با آخوندها. یعنی باهم نشستند پیاز خوردند و هیچ‌کدام هم از این بوی بد، آزرده نیست.
×××
البته که مردم نیازی به حمایت غربیان نداشتند همین‌که آنان با آخوندها پیاز نمی‌خوردند کفایت می‌کرد!
... ولی خوردند.
مردم از این رفتار متناقض و از بوی پیاز دهان آنان، همیشه در رنج‌اند.
اینجاست که به آنان باید‌ گفت، کاش گُه می‌خوردید اما پیاز نه!
#مهسا_امینی #فرزین_فرخی
www.Soroushane.ir