نانوایان، بازنشستگان، بازاریان و معلمان هرکدام مجزا راهپیمایی می‌کنند آن‌هم درست بعد از خروش چندماهه‌ی جوانان و زنان.
اصنافی که مدتی افزایش حقوق داشتند و با آب‌باریکه‌ای دلخوش بودند میلی به پیوستن مستمر به اعتراضات نداشتند و به آن پشت کردند غافل از اینکه سرعت تورم و ناکارآمدی بیش از سرعت جریان آب‌باریکه است و این قایق کهنه، همه را به قعر فرو خواهد برد.
می‌گفتند مشکل آزادی به ِآنان ربطی ندارد ولی اکنون که زیر مشکل تورم زاییده‌اند تازه شروع به تجمع می‌کنند و گوش جان می‌سپارند به "همینه که هست!"
همین شد که حضور میلیونی برای گذر از این نظام بی‌نظم، شکل نگرفت و جوانان و پیش‌قراولان به چوبه‌ی دار سپرده شدند...
×××
تا وقتی اصناف یک‌دست نشوند و نفهمند مفهوم آزادی به پوشش یا به زن نیست بلکه به رهایی از یوغ استبداد و ناکارآمدی است، هر بار باید شاهد اعتراضات پراکنده باشیم. اعتراضات بدون اندیشه که در آن بجای ریشه، لنگ پستانک هستند و خالی شدن شیشه!
×××
این فشار اقتصادی، حتی آنان که زیر خرواری خاک پنهان شده‌اند را از گور محافظه‌کاری بیرون می‌کشد! فقط کاش پیوسته در بزنگاه حساس می‌بود نه پراکنده و بعد از سرکوب...
×××
هر چیز پراکنده‌ای، محوشدنی است جز پیوستگی!
#مهسا_امینی #امیرحسین_خوشرو
www.Soroushane.ir
