اگر!

هم‌کلاسی‌ام یک دوست‌دختر داشت که شديدا به هم علاقمند بودند. اما رفته‌رفته دوست‌دخترش مدام از او بدلیل بی‌توجهی و طولانی شدن وعده‌ی ازدواج نزد من گله می‌کرد. هر بار که میانجیگری می‌کردم تا هم‌کلاسی‌ام را مجاب کنم که چطور توجه نشان دهد بی‌فایده بود؛ نه از هم دل می‌کندند و نه به وصال هم می‌رسیدند. او در پاسخ می‌گفت نه این‌که نخواهم بلکه نمی‌توانم، من عاشقشم اما چکنم که گرفتارم. زیرا هربار مسئله‌ای رخ می‌دهد که امکان ابراز توجه را ازم می‌گیرد. لطفا به او بگو قهر نکند و صبوری پیشه کند!
می‌گفت، اگر مدرکم را بگیرم با افتخار، خواستگاریش را می‌کنم.
اگر بنایی ساختمانم به پایان رسد، حتما می‌شود زنم.
اگر کار پیدا کنم با دست پر، زندگی خوبی برایش رقم می‌زنم.
اگر خودرو بخرم با ماشین گل‌زده‌ام می‌روم به پیشواز گلشنم.
اگر صبر کند حتما می‌گیرمش. شک نکن این منم.
اگر و اگر....
دخترک بیچاره، آنقدر دندان روی جگر گذاشت که دیگر نه جگری ماند و نه دندانی برایش. ولی پای تمام اگرهایش نشست.
عاقبت هم‌کلاسی‌ دارای مدرک و شاغل و سازنده‌ی آپارتمان و دارنده‌ی خودرو را که دیدم گفتم، او منتظرست. گفت، اگر خارج از کشور بروم تمام است. این اگر آخرش بی‌پایان ماند و خارج نرفت. با دختر دیگری دوست شد و خیلی زود او را گرفت.
×××
این حکایت کشور ماست، برای آرمان‌های کذایی‌اشان هر بلایی سر مردم می‌‌آورند و می‌گویند اگر انقلاب را نگه داریم بر سر سفره‌ی انقلاب شما را مهمان می‌کنیم. اگر در جنگ پیروز شویم فلان می‌کنیم. اگر تحریم نبودیم چنان می‌کنیم. اگر معترض نشوید، از آن می‌کنیم. اگر توافق کنیم روان می‌کنیم. اگر یارانه را آزاد کنیم، همه را صاحب نان می‌کنیم. اگر موشک بسازیم، امان می‌کنیم. اگر سرمایه بگذارید در بورسمان رو به نهان می‌کنیم، اگر نخرید، ارزان می‌کنیم؛ اگر هم بخرید گران می‌کنیم، اگر دم نزنید، همان می‌کنیم. اگر صبر کنید گمان می‌کنیم، که فرج نزدیک است.
×××
مردم بینوا پای تمام اگرها مانده‌اند اما هنوز به وصال با آن فرج نرسیده‌اند. مشکل، نشستن پای اگرهای بی‌شمار نیست. آدم وقتی بداند بالاخره به نتیجه می‌رسد با جان و دل پای قرارهایش می‌ماند، مشکل این است که تمام موهای این مردم عین دندان‌هایشان سفید شده، تمام استخوان‌هایشان زیر خاک، عین کفن، سفید شده؛ اما هنوز حکومت به آرمان‌ها و آرزوهایش نرسیده و حتی اگر برسد شکی نیست که اگری دیگر در میان است و عاقبت هم جایی برای این مردم ندارد.
اگر داشت، از همان ابتدا می‌داشت!
www.Soroushane.ir