من و دیوار ویرانه
دو همدرد و دو همرازیم
به‌جز تكیه به یكدیگر
چه داریم تا به هم نازیم؟
×××
من و دیوار ویرانه
چه گویی باهمیم هر دم
نه ویرانه شود آباد
نه دل خالی شد از فریاد
×××
به شب‌های طلوع ماه
زنم تكیه بدان دیوار
که تا گویم غم دل را
كه یك خفته شود بیدار
×××
نه آباد می‌شود ویران
نه آزادم ازین زندان
مرا با غم سخن‌ها هست
اگر یك دل شود گریان
×××
من و دیوار ویرانه
پر از تكرار یك دردیم
دگر هرگز نشاید باز
به آبادی كه برگردیم
×××
ِدل ویرانه از درد
جدایی با تن انسان.
دل دیوانه من هم
از آن درد است كه شد ویران
www.Soroushane.ir
