برنامه‌های زیادی را با زبان‌های اسمبلی، بیسیک، پاسکال، فاکس‌پرو، ویژوال بیسیک و در نهایت جاوااسکریپت و PHP تولید کردم چه برای پروژه‌های دانشجویی روزگار تحصیل و چه برای علاقه. اما هیچ‌وقت خودم را برنامه‌نویس ندیدم و به این عنوان نمی‌شناسم. شاید چون هرگز نخواستم از کنارش پولی دربیاورم.
برنامه‌نویسی، لذت‌بخش‌ترین شغل در فناوری اطلاعات است. با اینکه از کابل‌کشی شبکه، پسیو و اکتیو، سخت‌افزار و... شروع کردم اما همیشه گوشه‌ای از کارم برنامه‌نویسی داشت. هیچ‌کدام از این فعالیت‌ها به اندازه‌ی برنامه‌نویسی، صبوری، طاقت، خلاقیت و عشق به درک مسئله را ندارند. هرچند کار طاقت‌فرسایی است و خواب و خور را از آدمی می‌گیرد اما برنامه‌نویسی شیرین است چون خلق محصول می‌کند و من هر آفریننده‌ای را قلباً دوست دارم. زیرا برنامه‌نویسان شغلی دارند برای شروع ساخت تحول‌دیجیتال!
----
روزی که استاد دانشگاه گفت چیزی بنام وب آمده و برای برنامه‌نویسی باید در HTML بنویسی همین‌که اولین تگ H1 را نوشتم و خروجی‌اش را در طرفه‌العینی دیدم چنان ذوق‌مرگ شدم که استادم حس کرد کریستف‌کلمب است و به یک سرخپوست، کلاه انگلیسی نشان داده! 🙂
----
برنامه‌نویسان، با هر زبانی که برنامه‌ای نوشتید، بشر امروز، با هر زبانی که صحبت می‌کند، قدردان تمام شب‌نخوابی‌های شماست!
روزتان مبارک!
