از ۳۱ کشوری که در زمان جنگ ایران و عراق از صدّام حمایت کردند ۲۲ کشور هم از خمینی حمایت تسلیحاتی و نظامی کردند. برخی کشورها، یک‌طرفه و برخی همزمان حامی نظامی هر دو طرف بودند!
این یعنی به جان هم انداختن مردم جهان‌سوم که فاقد درک و آگاهی‌اند به قصد فروش تجهیزات نظامی و تامین منافع حامیان. چیزی که ایران و عراق باید می‌داشتند اندکی درک بود تا در همچین دامی نیفتند.
----
ایران در آستانه‌ی شکست بود تا اینکه آمریکا و اسرائیل در جریان ماجرای مک‌فارلین (کمک ایران به آزادی گروگان‌های امریکایی در لبنان در ازای دریافت حمایت تسلیحاتی) توانستند مخفیانه به ایران تسلیحات نظامی بفروشند که این کمک آمریکا دومین رسوایی بزرگ این کشور هم لقب گرفت! با این کمک‌ها ایران نیز در عملیات‌های موفق والفجر ۸ که به اشغال فاو و کربلای ۵ که به محاصره‌ی بصره انجامید توازن نظامی چشمگیری بدست بیاورد.
این یعنی وقتی اندکی تعامل باشد از نابودی و دشمنی‌ها می‌توان کاست.
----
با همه‌ی اینها، آمریکا و اسرائیل هم دشمنی کردند هم دوستی ولی اکنون جزو بدترین دشمنان ما محسوب می‌شوند. اما چین و شوروی و عراق، بزرگترین و مهمترین دشمنان ما بودند و الان جزو بهترین دوستان ما هستند! در ازای هیچ!
این یعنی اگر نظام حاکم، اندکی توجه داشت خیلی راحت خون سربازان و مردم بی‌گناه پایمال نمی‌شد، ۸ سال جنگ کش پیدا نمی‌کرد شهرهای ما نابود نمی‌شد و ۱۰۰ سال از دنیا عقب نمی‌افتادیم. همین بی‌توجهی باعث شد که حتی هم‌اکنون نیز روی چیزها و کسانی تعصب داشته باشند که نباید! آنچنان که حتی نفهمیدند دوست کیست و دشمن کیست؟
دوستان برای بدست آوردن منافعشان دوستی می‌کنند و دشمنان بدلیل از بین رفتن منافعشان، دشمنی! پس دوست می‌تواند دشمن باشد و دشمن می‌تواند دوست. مهم این است ما برای خودمان که هستیم و چه کردیم!؟
ما با جهالت، نفهمی و عدم تعامل و عدم توجه، دشمن خویشتنیم و هیچ دشمنی بزرگتر از دشمنی با خودت نیست!
