دوستانی که می‌فرمایند بحث سیاسی نکنید یا بحث کردن و نق‌زدن فایده‌ای نداره و اینجا جای این حرف‌ها نیست باید عرض کنم وقتی بی‌کفایتی سیاسی، به اقتصاد، بهداشت و سلامت، افسردگی اجتماعی و کسب و کار و حتی به اعتقادات دینی مردم لطمه‌ی شدید می‌زنه و شدیداً همه چیز اعم از جان و مال مردم رو تحت شعاع قرار میده، بدیهی است که اتفاقاً جایگاه چنین بحث‌هایی همین‌جاست. لااقل می‌فهمند که یک‌صدایی هست و مردم عین کبک سرشون رو توی برف نکردند.
با این فرمون اگه پیش برن تبدیل شدن کشور به سوریه و افغانستان اصلاٌ دور از ذهن نیست!
از هر چیزی که مطلع هستید اعلام کنید. این حداقل کاریه که می‌کنید! در هر رسته و مقامی که هستید هر کدوم از ما وظیفه‌ی انسانی خودمون رو نسبت به هم بجا بیاریم.
اگه بنا به اظهار برخی دوستان، مردم بی‌فرهنگ و بیشعورند! باید با آگاهی رساندن درست و یکصدا، این سطح ناآگاهی رو کاهش داد. وگرنه با دست روی دست گذاشتن میشه از ماست که برماست!
دیگه حساب کنید کار بجایی رسیده که وکلایی که در پی اهمال‌کاری وزرات بهداشت برای مردم سینه سپر کرده‌اند رو هم بازداشت کردند. این یعنی خفقان محض! یعنی بمیرید و دم نزنید و حتی حق ندارید بپرسید چرا مُردید!؟
لازم نیست کسی را به باد فحش بگیرید! اما ساکت هم نباشید، سکوت شما یعنی همراهی و تایید این بی‌کفایتی! نادانی که قایق را سوراخ می‌کند همه را به ورطه‌ی نابودی می‌کشاند!
فقط نظاره‌گر نباشید. نشر یا بازنشر حقایق و حضور تک‌تک ماهاست که شعور اجتماعی رو بالا می‌بره. از اینکه حرف درستی می‌زنید نترسید از این بترسید که با سکوت خود روی نادرستی‌ها، صحه می‌گذارید!
این شعر زیبای سعدی گویای همه چیزه:
ای که دستت می‌رسد کاری بکن / پیش از آن، کز تو نیاید هیچ کار
ای که داری چشم عقل و گوش و هوش / پند من در گوش کن چون گوشوار
منجنیق آه مظلومان به صبح / سخت گیرد ظالمان را در حصار
با بدان بد باش و با نیکان، نکو / جای گل، گل باش و جای خار، خار
سعدیا چندان که می‌دانی بگوی / حق نباید گفتن الا آشکار
