برای خرید انسولین مادرم مجبور شدم تا قم بروم. شوربختانه در چنین شرایطی که کمبود دارو به‌شدت احساس شود تهران اوضاع وخیم‌تری خواهد داشت بهانه‌ی داروخانه‌های تهران هم تعداد مصرف‌کنندگان بیشتر است اما در واقع علت، تعداد محتکران بیشتر است. در هر حال شهرستان‌ها مازاد بر مصرف دارند! و دارویی که در تهران یافت نشود در شهرستان قطعاً هست. پس سراسیمه به آنجا مراجعه کردم فروشنده گفت:"ارتباطمون با مرکز قطع شده، باید منتظر بمونی تا مسئولش بیاد!" بیشتر از یک ساعت منتظر ماندم نه از اتصال به مرکز خبری شد نه از آمدن مسئول. کلافه شدم گفتم:"من یه‌کم به کامپیوتر آشنام میشه ببینم مشکل چیه؟" ابتدا ممانعت کرد اما وقتی انتظار به دو ساعت رسید با اکراه گفت:"اگه دوس داری می‌تونی یه نگا بندازی!"پشت کانتر رفتم و دیدم که منظورش از قطعی ارتباط، عدم ورود به کامپیوتر بود و پسوردی که باید می‌زدند: Aa123456 بود و اما کیبورد، فارسی! با تغییر کیبورد، وارد سیستم شدم و گفتم:"بفرمایید ارتباط شما با مرکز وصل شد!"
با تعجب گفت:"عه، چه زود! معلومه خوب بلدین!" گفتم:"نه خوب بلد نیستم اما سعی‌ام رو می‌کنم." سگرمه‌هایش را در هم کشید و گفت:"همیشه اینجوری میشه، ما که از این چیزا سر در نمیاریم!" گفتم:"باید خیلی خوب یادتون داده باشن که برای ورود با این پسورد، مجبورید صفحه‌‌کلید رو انگلیسی کنید، یا اینکه به مسئول کامپیوترتون بگید پسورد رو یه عدد بذاره تا مشکل تکرار نشه. در هر صورت این، تقصیر شما نیست!"
