بر اساس پژوهشی که اخیراً بر روی مقبره‌ها و مجسمه‌های مصر باستان صورت گرفته نکته‌ی جالبی مشاهده شده و آن این‌است که بینی اکثر مجسمه‌های باقی‌مانده از اهرام و مقبره‌های مصریان باستان شکسته شده! همواره در ذهن مردم تحت فرمان پادشاهان آن زمان، یک فرعون، خدا و گاه الهه‌ای بود که در قامت یک مجسمه‌ی سنگی با تصویری انسانی عرض اندام می‌کرد و سالیان سال مردم با این باور آنها را می‌پرستیدند اما کشفیات جدید نشان داده که پس از آن دوران هر مجسمه‌ای که باقی مانده، فاقد بینی است! و بینی آنها بطور عمدی شکسته شده… عملی تعمداً خرابکارانه که توسط مردم صورت گرفته… زیرا آنها می‌اندیشیدند که مجسمه، روح خدا یا نماینده‌‌اش را در خود دارد پس بدون بینی، روحِ مجسمه از نفس کشیدن عاجز خواهد ماند.
شکوه و جلال مجسمه‌‌سازی و رنگ‌آمیزی آن در دوره فراعنه، به حد کمال رسیده بود آنقدر که مردم دقیقاً نقشی متناظر از خدا را در مجسمه‌ها می‌توانستند ببیند. آنها آنقدر به این موضوع ایمان داشتند که حتی اگر یک دزدِ مقبره به سرقت اشیاء گرانبها علاقه‌مند باشد، باید نگران این نیز باشد که اگر شباهت مجسمه با خدایان خود را از بین نبرد، ممکن است مشمول انتقام سختی شود. بنابراین اقدام به تغییر ظاهر آن مجسمه می‌کرد آن‌هم با شکستن بینی یا حتی دست راست و یا گوش‌هایش! تا آن مجسمه با بینی‌اش نتواند نفس بکشد و زنده بماند و یا دعاها را نشنود و یا با دستش انتقام نگیرد.
شیوه‌ی رایج آسیب دیدن مجسمه‌ها و تغییر شکل فرم انسانی آن ناشی از باورهای عمیق و حتی اضطراب ناشی از هتک حرمت به خدایان بود..
این یعنی اگر در باورمان از چیزی یا کسی بُت ساخته‌ایم، پس همین باور، ترس از انتقام در هنگام هتک حرمت را به‌همراه خواهد داشت و این ترس رهایمان نخواهد کرد بنابراین استفاده از همین باور برای انجام یک تغییر اندک، شاید کمترین کاری‌است که می‌توان کرد!
www.Soroushane.ir
