همه این‌گونه‌اند.. آدم‌ها، خوبی‌ها را قاب می‌کنند و بدی‌ها را نقاب...
حیف و صد افسوس که به‌غیر این نمی‌توان بود... قاب و نقاب تمام ماهیت و هویت ما آدم‌هاست...
ما خوبی‌ها را جلوی چشم همگان در قابی زیبا می‌گذاریم تا همه تصویری زیبا و دوست‌داشتنی از ما داشته باشند و بدی‌ها را در پرده‌ی نقاب پنهان فرو می‌بریم آن‌چنان که گویی هرگز وجود نداشته... تا نکند کسی روزی یکی از آن‌ها را ببیند.
قاب و نقاب... همه‌ی آن چیزی است که ما را تعریف می‌کند... هرچقدر قاب‌های بیشتری نشان دهی، انسانی مهربان‌تر، انسان‌تر و انسان دوست‌تری... و هرچقدر نقاب‌های بیشتری را بزنی، بدی‌های بیشتری را هم پنهان کرده‌ای، بازیگری حرفه‌ای هستی و یک نقش‌آفرین خاص و یا شاید یک هیولای ترسناک پشت هزاران نقاب...
نقاب، یعنی نه قاب! یعنی قاب‌نکردن چیزی که مردم دوست ندارند از تو ببینید...
خوب ببین چه چیزی را قاب می‌کنی و چه چیزی را نقاب...!؟
