دنیای عجیبی است؛ می‌توان گفت موفقیت بیشتر افراد در دو چیز است یا مایه‌دارند یا خایه‌دار.
مهم نیست زن باشی یا مرد، در هرصورت تو یا با پول ارثی یا بابایی و یا شانسی به جایی می‌رسی یا با عُرضه و ریسک‌پذیری و مقابله با تمام چالش‌های زندگی.
×××
مایه‌داران گونه‌ی جانوری هستند و معمولاً مسیر راحت‌تری برای پیشبرد اهدافشان دارند، چون سرمایه یا پشتوانه‌ای اولیه یا همیشگی، در چنته دارند که راه را برایشان هموار می‌کند. حتی اگر هزاران بار زمین بخورند باز سرپا می‌شوند.
اما خایه‌داران بدون داشتن امتیاز خاصی و فقط با توسل به عُرضه، جسارت و جنگیدن راه خودشان را باز می‌کنند.
×××
نکته‌ی جالب این است که بعضی‌ها هر دو را دارند و قله‌ها را یکی‌یکی فتح می‌کنند، و خیلی‌ها نیز نه این را دارند نه آن را؛ برخی هم علیرغم داشتن یکی یا هر دوی این‌ها، بجای قله‌ها، تپه‌هایی را می‌رینند که فقط خودشان می‌دانند چه کرده‌اند. 🙂
و دردناک‌تر این است مایه‌داری که با یک پشتوانه‌ی مالی به موفقیت رسیده، موفقیتش را فقط به عُرضه‌ی خودش گره می‌زند و آن خایه‌داری که کونش پاره شده مدام از همراهی زمین و زمان دم می‌زند و با شکسته‌نفسی موفقیتش را مدیون خودش نمی‌داند!
×××
اگر روزی قله‌ای را فتح کردی، فراموش نکن چطور بالا رفتی.
نه مثل برخی مایه‌داران باش که قله‌ی فتح شده را بحساب هوش و زحمت و ذکاوت خودشان می‌گذارند و نه مثل بعضی خایه‌داران باش که آن‌قدر بی‌جهت فروتن‌اند که انگار هیچ نقشی در موفقیت خود نداشته‌اند!
این دنیا برای مایه‌داران و خایه‌داران است. مهم نیست که تو جزو کدام دسته‌ای؛ مهم این است آخرش چه چیزی را فتح می‌کنی: قله یا تپه؟! 🙂
www.Soroushane.ir
