بسیاری از اندیشمندان محافظه‌کار (بی‌خایه یا کم‌خایه) از دور ایستاده‌اند و منتظرند تا آخرین نفر روی کره‌ی زمین به درجه‌ای از علم و فلسفه و آگاهی برسد بعد آن‌وقت وقت دگرگونی است؛ آن‌وقت وقت آرمان‌خواهی و حذف استبداد و دیکتاتوری است.
به گمان آنان تا به آن نقطه نرسیم، خبری از رسیدن به این هدف هم نیست.
از ظن این بزرگان و صاحب‌نظران، مشکل این است که تا همگان به نقطه‌ی والا و همجوشی آگاهی نرسند، هر انقلاب و هر اعتراضی بیهوده است؛ پس ناچاراً باید با این شرایط ساخت تا موعدش فرا برسد ولو این‌که قدری هویج در ازای چماق به خوردت دهند.
درحالی‌که رسیدن به کمال، در آینده نیست؛ کمال، لحظه‌ی اکنون است، بشرطی که آن را بسازی.
×××
بارها گفته‌ام زن بودن در قیاس با مرد بودن در جمهوری اسلامی آسیب‌پذیر است و اگر علیه نظام باشد که از هر سو آسیب‌پذیرتر است.
ولی با تمام این‌ها پرستو، یک زن است؛ یک هدف دارد که بعنوان زن صدایش محدود نشود. عین یک شیرزن ایستاد و به بهترین شکل ممکن اعتراضش را نشان داد و انقلابش را رقم زد.
پرستو انقلاب کرد؛ منتظر نماند تا دیگران به درجه‌ی فهم و همجوشی آگاهی برسند بعد شروع کند.
تا به عمل درنیایی شرایط ایده‌آل رقم نمی‌خورد.
×××
فرق خایه‌دار و بی‌خایه در این است؛ زن و مرد هم ندارد!
www.Soroushane.ir
پانویس: پرستو احمدی، در ایران با پوشش آزاد کنسرت برپا کرد.
