دقیقاً ۱۰ سال پیش فیلم Her را دیدم.
بخوبی به‌یاد دارم که از تخیل بکار رفته در فیلم عمیقاً لذت می‌بردم؛ ولی چون خودم توی حوزه‌ی فناوری اطلاعات کار می‌کردم رویای توی فیلم را دور از ذهن نمی‌دانستم.
شاید بخاطر این بود که پیش از آن، تلاش‌های زیادی برای گفتگو با کامپیوتر دیده بودم؛ حتی خیلی قبل‌تر، یعنی سال ۱۳۷۳ وقتی یک نفر، برنامه‌ی گفتگو با سیستم‌عامل DOS را نوشت با این‌که خیلی پایه‌ای و نوپا بود ولی جذاب بود لعنتی!
خیلی خوب جواب “سلام” را “سلام چطوری؟” می‌داد؛ با چندصد جمله‌ی کلیشه‌ای از قبل آماده.
جواب فحش را هم می‌نوشت، “لطفا با‌ادب باشید” 🙂
×××
همین کار ساده، خودش حسابی محیر‌العقول بود! آقای حسنی برنامه‌نویس یا کپی‌کُنش بود و درست شبیه یک نخبه بنظر می‌رسید.
با اینحال مشخص بود آدم‌ها می‌خواهند و باید با کامپیوترها صحبت کنند.
با ظهور هوش مصنوعی که اکنون در دسترس همگان است هم آن رویا جامه‌ی عمل پوشانده و هم یادآور فیلم Her سال ۲۰۱۳ شد.
×××
فیلم "Her" پیام‌های متعددی را به تماشاگران ارائه می‌دهد، اما مهم‌ترین پیامش مربوط به ارتباطات انسانی، مفهوم تنهایی، و ارتباط انسان با فناوری است.
این فیلم به زیبایی نشان می‌دهد که در دنیای پیشرفته‌ی فناوری، انسان‌ها گاهی به دلایل مختلفی احساس تنهایی می‌کنند و در جستجوی ارتباطات عمیق‌ترند.
فیلم به نوعی نشانگر این است که درگیری بیش از حد با فناوری می‌تواند به انزوای انسانی منجر شود، اما از نگاهی دیگر نشان داد که فناوری می‌تواند ارتباطات انسانی را بهبود بخشد و از تنهایی انسان‌ها کاسته و حتی به آنان یاری رساند.
بطور کلی، این فیلم یک تصویر زیبا و اغوا کننده از آینده‌ای نزدیک نشان می‌داد که انسانیت و فناوری بهمراه یکدیگر رشد و تحول می‌یابند.
×××
فیلمی درام و علمی تخیلی است که در آمریکا ساخته شده و داستان فیلم درباره‌ی رابطه‌ی بین انسان و یک سیستم‌عامل هوش مصنوعی به نام "سامانتا" است.
www.Soroushane.ir
