کمتر اثر تاریخی یا فرهنگی هست که بدست نوادگان رسیده باشد.
مثلاً خانه‌ی مجلل فلان تاجر، شده هتل؛ یا منزل فلان هنرمند، شده موزه و...
این یعنی صد یا دویست سال کافیست تا دیگر تحت هیچ شرایطی صاحب دارایی‌هایت نباشی، نه خودت و نه کسی که ادعا کند.
×××
پس از آن ذوب می‌شوی. در بطن تاریخ.
اگر خانه‌ای بسازی که دارای معماری خاص باشد و به لطف طرح تفصیلی شهری ویران نشود می‌توان امید داشت که روزی مبدل به هتل شود و اگر هنر خاصی رو کرده باشی منزل حقیرت مبدل می‌شود به موزه.
×××
ثروت خاص و هنر خاص هر دو ماندگارند و در اکثر مواقع هردو عاقبت به کام مردم می‌روند؛ ولی دومی بدون هیچ ثروت مادی، ماندگار است!
×××
با این‌حال تو دیگر نیستی تا از تسخیر و تصاحب دارایی‌ها و آثارت رنج ببری و یا از ماندگاری‌شان لذت!
www.Soroushane.ir
