به سروشانه خوش آمدی!

من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.

به‌شدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!

اینجایی که هستید وب‌سایت من است؛ وب‌سایت شاعری بنام سروش که به‌منظور به اشتراک‌گذاری آثار، ایده‌ها، مقالات، دانستنی‌ها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحه‌اش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بی‌پروا نوشتمش؛ از مطالب آموزنده‌ی تخصصی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویس‌های دغدغه‌وار، صفحاتی از کتاب‌هایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستی‌هایم بی‌نصیب نمی‌گذارم پس مرا از نظراتتان بی‌نصیب نگذارید. حرف‌های تازه‌ای دارم که بسیاری از آن‌ها را نوشته‌ام و خواهم نوشت. حرف‌های مگو، حرف‌های بی‌پروا، تابوهای شکستنی!

بی‌صبرانه منتظرم تا ببینم این نوشته‌ها چه کمکی به شما کرده؟

به قلم من، اینجا چه چیزهایی در انتظار شماست؟

آخرین نوشته‌های من:

و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….

جستجو

24 تیر 1398

سایه چشمانش!

چشمهایش را سایه زده بود، آنقدر که مطمئن بودم، هر دو جلوی آفتاب نمی سوزیم!
24 تیر 1398

شرط چاقو

هر حرفی می‌زد زخمی در دلم باز می‌شد و هر چیزی که می‌گفت به شرط چاقو بود! #کاریکلماتور #واژه_گردان پانوشت: […]
7 اسفند 1397

سنگ روی سنگ

ملات و سیمان بیشتری ریخت تا سنگ را روی سنگ بند کند!
6 اسفند 1397

فراموشی

بیچاره، فراموشی گرفته بود آنقدر که فراموش کرده بود که مرا فراموش کند!
6 اسفند 1397

گدا

گدا بود، اما پول خوبی در می‌آورد! #کاریکلماتور #واژه_گردان پانوشت: غنای اندیشه‌ی آدمی در پولی نیست که به‌دست می‌آورد بسیارند […]
6 اسفند 1397

نا

دهن‌اش بوی نا می‌داد چون نایی برای رفتن نداشت.
error: لینک های همرسانی مطلب در سمت چپ صفحه هست دوست داشتی به اشتراک بگذار!