به سروشانه خوش آمدی!
من هادی احمدی هستم؛ نویسنده، شاعر و مدرس ITIL.
به‌شدت وسواس دارم روی سبک منحصر نوشتن، معنا و پیام!
اینجایی که هستید وب‌سایت من است؛ وب‌سایت شاعری بنام سروش که به‌منظور به اشتراک‌گذاری آثار، ایده‌ها، مقالات، دانستنی‌ها و تجربیاتم ایجاد شده. هر صفحه‌اش، داستانی منحصر به فرد دارد و نگاهی عمیق و چند بعدی را داراست که بی‌پروا نوشتمش؛ از مطالب آموزنده‌ی تخصصی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ITIL گرفته تا روزنویس‌های دغدغه‌وار، صفحاتی از کتاب‌هایم، اشعار و…
اینجا مکانی است برای کشف، یادگیری و آگاهی؛ شما را از دانستی‌هایم بی‌نصیب نمی‌گذارم پس مرا از نظراتتان بی‌نصیب نگذارید. حرف‌های تازه‌ای دارم که بسیاری از آن‌ها را نوشته‌ام و خواهم نوشت. حرف‌های مگو، حرف‌های بی‌پروا، تابوهای شکستنی!
بی‌صبرانه منتظرم تا ببینم این نوشته‌ها چه کمکی به شما کرده؟
به قلم من، اینجا چه چیزهایی در انتظار شماست؟
آخرین نوشته‌های من:
موزخور!
موزخور!
حتماً شنیده‌اید که نقل است کودکی به پیشخوان میوه‌فروشی دست می‌برد و بدون اجازه موز برمی‌داشت و می‌خورد.
میوه‌فروش شاکی شد؛ پدر آن کودک جلو آمد و گفت:"کاری بهش نداشته باش این بچه دیونه‌اس؛ بذار موزشو بخوره؛ نمی‌فهمه."
میوه‌فروش گفت:"اگه نمی‌فهمه چرا پیاز نمیخوره؟" 🙂
×××
اعتراف رفیق‌دوست به ترورهای حکومتی و سیستماتیک شبیه این حکایت موز خوردن است؛ انکار سپاه و گفتن این‌که :"رفیق‌دوست آسیب‌مغزی دیده و نمی‌فهمد چه می‌گوید." هم دیوانه خطاب کردن اوست.
حال در پاسخ به سپاه باید گفت:"اگه...
ادامه...
بوی مغز!
بوی مغز!
رفتم شیرینی‌فروشی، به فروشنده گفتم:"یه کیلو زولبیا،بامیه بده لطفاً."
گفت:"طاعاتت قبول؛ روزه هستین پس."
گفتم:"نه روزه نیستم؛ ولی هنوز اینقدام کافر نشدم که زولبیا و بامیه نخورم!" 🙂
×××
ماه رمضان است و بوی دهان این و آن؛ که مذهبیون این بوی بد را حتی بوی مشک تعبیر می‌کنند آنچنان که نقل شده: اطیب عندالله من ریح المسک؛ یعنی "خدا به موسی گفته بوی دهان روزهدار پیش من از مشک خوشبوتر است!"
بگذریم که در عالم واقعیت اینچنین نیست و این رایحه‌ی نامطبوع،...
ادامه...
پلاسیبو!
پلاسیبو!
یکی از عوارض داروها، درمان است! 🙂
بیماران و پزشکان زیادی هستند که داروهایی را تجویز و استفاده کرده‌اند به نیت و باور درمان؛ و بطرز شگفت‌انگیزی درمان هم کرده.
یا مردم معتقدی که به کارهای معمولی پیامبرشان چنان ایمان داشتند که خارق‌العاده و معجزه‌وار می‌نمود.
یا ورزشکاری که فکر می‌کرد دوپینگ کرده و قدرتمند شده و البته شده بود؛ درحالی‌که یک قرص معمولی خورده بود.
×××
این همان حکایت جوجه‌ای است که نمی‌توانست پرواز کند و مادرش پری به او داد و گفت:"حالا...
ادامه...
و هزاران مطلب منحصر و یکتا را از این شیدای نوشتن بخوانید….
جستجو