مَرد!
بی‌ریشه اگر هستم، من مرَدم و با ریشم
دریادلم و هر دم بر موج نیندیشم
هرچند که نای من با مرَد شود همتا
نامرد نشد این تن، با مرَد که آمد نا
دستان کویر من گر تشنه‌ی باران است
بر لب بزنم خنده، در دل که چه گریان است
این کوه که می‌بینی از عشق تو پابرجاست
تا تکیه کنی بر من، بی‌عشق که ناپیداست
www.Soroushane.ir
