ساعت 00:00 است. یعنی هنوز لحظه‌ای شروع نشده و لحظه‌ای هم به پایان نرسیده. لحظاتی که ما به آنها معنا می‌دهیم، وگرنه هر لحظه‌ی زندگی همین ۴ تا صفر است!
مهم نیست در چه حالی این زمان صفر را می‌بینی. مهم این است که می‌شود یک ثانیه به این صفرها افزود. می‌شود یک ثانیه چشمانت را ببندی، یا بیشتر باز کنی. بخوابی، بلند شوی و یا دوباره صفرها را مرور کنی. توی یک ثانیه میلیاردها اتفاق می‌افتد، اسپرمی به لقاح می‌رسد، ستاره‌ای منفجر می‌شود و جهانی به سوی خلق شدن یا نیست شدن می‌رود. ولی ممکن است تو فقط دوباره و دوباره صفرها را مرور کنی.
این صفرهای تکراری، برای همه بسیار تکرار می‌شود اما روی آن چه لحظاتی انباشته می‌کنیم تمام منیت و مفهوم حضور ما را در دنیا رقم می‌زند.
تمام هستی ۴ صفر مطلق است و تمام اتفاقات و تمام تو، اعداد انباشته شده روی این صفرهاست.
هر لحظه از این زندگی، لحظه‌ی شروع است و لحظه‌ی پایان.
ان لحظه را خودت یا شروع کن یا به پایان برسان.
این صفرها را نمی‌شود جمع زد. چون تکرار عبث را نمی‌شود جمع زد. با این‌که تهی‌اند اما می‌توانند پر باشند از هر چیزی. این حفره‌های توخالی آماده‌‌ی آبستن شدن‌اند. آبستن از حال تو. از تصمیم تو.
شروع و پایان هرکاری در گرو تصمیم‌گیری تو برای تعیین تکلیف همین لحظه است!
همین لحظه، یعنی اکنون.
اکنون را دریاب!
www.Soroushane.ir
